Chengdu

Goedemiddag,

Ondanks het tijdsverschil van zes uur (en binnenkort zeven door de wintertijd die ze hier in China niet kennen) was het gelukt om met mijn lieve gezin te skypen. We zijn ‘pas’ een week weg en het valt me deze eerste dagen veel minder zwaar dan op mijn 18de in Australië, met mijn liefste aan mijn zijde. Toch was het fijn om paps, mams, Thijs, Lien en zelfs Ollie onze gezellige poes weer te zien en te spreken. Het is ook leuk om jullie reacties te lezen! In eerste instantie schrijf ik alles om het reizen te verwerken en daarnaast om herinneringen vast te houden. Hoewel ik het fijn vind en het nut ervan ervaar om in het hier en nu te leven, weet ik van mijn Australië-avontuur hoe fijn het is om terug te kunnen kijken. Ik vind het ook leuk om van jullie te horen en ik ben nieuwsgierig naar wat er bij jullie gebeurt. Het is aan jullie om daarover te vertellen, of niet. Daarnaast vroeg ik me af, Jamy Matitahatiwen, waar ik je van ken? Hopelijk kunnen jullie van de volgende verhalen genieten, zoals ik samen met Marijke van de reis geniet. En dan nu verder met onze ervaringen.

Na ons Grote-Muur-avontuur van maandag hadden we nog één dag in Beijing voordat we een vliegtuig moesten halen. Dinsdag werden we heel laat wakker, wat geen kwaad kon na alle indrukken, de lange reis en de lichte jetlag. Ik kwam ‘s ochtends op het idee om onze nieuwe Argentijnse vriend Julian uit te nodigen voor onze laatste avond, dus na het mailtje was het afwachten of hij op ons voorstel om 19u bij ons hostel te zijn zou ingaan. We gingen de stad in naar een andere richting dan de dagen ervoor. We liepen over drukke kruispunten en gingen naar dé Lamatempel. Een groot complex, midden in de stad, met veel gebouwen en een grote muur. Bij binnenkomst liepen we tegen een gebouw aan waarbinnen meerdere grote, rijk versierde, Boeddhabeelden zich in de schaduw verborgen hielden. Mensen kochten wierook om mee te aanbidden en vervolgens kon je via het gebouw naar de achterkant. Daarbuiten aangekomen kwam je op een nieuwe pleintje met hetzelfde principe. Een gebouw, mooie grote Boeddha’s, wierook en veel mensen. Dit ging een aantal keren zo door en de gebouwen en beelden waren allen even mooi. In het op één na laatste gebouw was een grote ruimte vol met bankjes en leeslampjes gericht richting een Boeddhabeeld in het midden, voor de monniken uit het complex. In de laatste ruimte stond een 26 meter hoog beeld, genoteerd in het ‘Guiness Book of Records’ als het grootste beeld dat uit één boom is gemaakt, de grootste Boeddha die we tot nog toe zagen. Het was allemaal indrukwekkend, maar Marijke en ik liepen een beetje verloren door het complex. Deels waren we moe, maar de sfeer was alles behalve licht en blij. Drukte, commercie en vooral een nep gevoel heerste er in de tempel. Mensen die lachend bidden, terwijl er foto’s gemaakt worden, terwijl naar ons inziens je geloof/spiritualiteit, in welke vorm dan ook, moet uitoefenen voor jezelf en niet voor de wereld om je heen die naar je kijkt. (En zo is het met veel meer dingen, ik sta ervoor dat je dingen doet voor jezelf, omdat je daar zelf energie en geluk uit haalt.)

We gingen naar buiten, gelukkig niet volledig teleurgesteld en wandelde door een hutong. We waren in het tempelcomplex mensen van onze Grote-Muur-tour tegengekomen, die ons deze kant op hadden gestuurd. In het gezellige straatje dronken we wat in een heel leuk barretje en gingen bij schemering, via enkele stops bij kleine winkeltjes, terug naar het hostel. Daar aangekomen hadden we geen bericht van Julian, dus bereidden we ons voor op een rustig avond. De volgende dag zouden we om vijf uur ‘s ochtends opstaan, dus rust konden we wel gebruiken. Om tien over zeven liep ik met mijn boek richting de hostelbar en besloot toch nog even bij de receptie te kijken. Ik liep de hoek om en daar stond een kleine Argentijn druk gebarend duidelijk te maken dat hij op zoek was naar Sander en Marijke die in dit hostel zouden moeten slapen. Het werd heel gezellig die avond en na een geslaagd begin van onze reis gingen we naar onze tweede bestemming, Chengdu!
Vroeg gingen we met de taxi, het was makkelijk geregeld en na een vlucht zouden we opgehaald worden door het hostel. In Chengdu bleek er echter niemand voor ons te zijn en na een korte lunch gingen we op eigen gelegenheid de stad in. Bij het hostel aangekomen, (#2 hostel van Azië in 2010 en nog steeds heel goed) kwamen we erachter dat er iets mis was gegaan met het mailtje over de transfer. Maar goed, we waren aangekomen en hadden een nieuwe slaapplek. Diezelfde dag nog gingen we met een Chinees briefje, geschreven door het hostel-personeel, op pad en kochten we twee treintickets voor de nachttrein naar Guilin, waar we maandagmiddag zullen aankomen. ‘s Avonds en de dag erna, donderdag, besloten we onszelf rust te gunnen en even op de rem te trappen. De vele regen van donderdag hielp ons ook om niet teveel te willen doen, en nadat we ons hadden overgegeven aan dit idee, hadden we een heerlijke tijd in het gezellig hostel met lezen, kaarten, blogjes en brieven schrijven en lekker eten. ‘s Middags liepen we een klein rondje door de stad en teruggekomen in het hostel maakte we plannen voor de twee dagen die moesten volgen. Hier aangekomen in Chengdu blijken er ontzettend veel mogelijkheden te zijn, maar omdat we richting het zuidoosten van China gaan en een budget hebben, moeten we keuzes maken. De mega grote Boeddha die uit rotsen is gehakt bij Leshan laten we voor wat het is en de rivier cruise en de vijfdaagse paardenrit slaan we ook maar over. Samen met de uitnodiging van Julian om bij hem thuis langs te komen in Buenos Aires, hebben we dus alweer een lijstje met plannen na dit reisleven.

Vrijdag

We wilden naar het ‘Panda Breeding Centre’ en besloten op eigen gelegenheid de weg te vinden, in plaats van een (duurdere) tour. We stonden vroeg op, namen ontbijt en op weg naar een taxi ontmoetten we Andrew tegen. Een Amerikaan uit Los Angelos, alleen op reis, op weg naar de panda’s. Ik nodigde hem uit om de taxi te delen en voor we het wisten waren we met ons drieen in het park. De groots opgezette panda dierentuin, waar jonge panda’s worden groot gebracht, was nog niet erg druk door het vroege tijdstip en de miezerregen werkte in ons voordeel. Met een poncho (nog van mijn Australië trip) en een paraplu uit Nederland liepen we door het park om de grote panda’s te bekijken. We liepen via een meer met zwarte zwanen langs enkele verblijven en bereikte de baby’s. We stonden enkele minuten in de rij en terwijl we naar binnen schuifelde om de panda’s in hun babybox te zien, hadden we nog een gesprek met andere Amerikanen. Het was gezellig, de regen hield al vrij snel op en het was leuk om de panda’s te zien. Ergens had ik me er meer van voorgesteld, maar we zagen waar we voor kwamen, hadden het gezellig en we genoten vooral van het mooi opgezette park.
Op de terugweg namen we de bus, wat ons heel veel geld scheelden in vergelijking met een taxi. Andrew nodigde ons uit om te lunchen in Jinli street, waar we na enkele bus stoppen extra aankwamen. Jinli street was erg druk, maar zeker de moeite waard. Het was een mooi ingerichte wijk met heel veel winkeltjes en etenskraampjes. De meest gekke dingen werden verkocht zoals gefrituurde eenden hoofden en hele vogels, van kop tot staart aan een stokje geregen. Niet al te smakelijk, maar gelukkig waren er ook hele lekkere dingen waar we wel voor kozen (gevulde ananas, broodje bapao, gefrituurde rijstballetjes en honing snoepjes). Na een leuke wandeling door de wijk keerde we terug en besloten we lekker rustig aan te doen. Ik parkeerde me in de ‘lobby/gezamelijke ruimte’ van het hostel en raakte al snel aan de praat met Hayden, from New Zealand. Marijke kwam ook in de gezellige ruimte zitten, richtte zich op foto’s uploaden en ik had een leuk gesprek aan de tafel ernaast. Hayden vertelde dat hij al anderhalf jaar van huis is. Hij werkte ruim een half jaar in China, spreekt een beetje Chinees en heeft nu nog drie weken over voordat hij terug gaat naar zijn thuisland. In zijn laatste weken reist hij met zijn moeder en het was heel gezellig om haar ook te ontmoeten. De rest van de avond bleven we beneden. We namen deel aan een dumpling-party (maak je eigen dumplings), we bestelden avondeten in de bar, hadden leuke gesprekken en leerden Hayden ons kaartspel ‘duizenden’.

Zaterdag

Vandaag sliepen we uit. Na de brunch vertrokken we richting het zuiden en na een rit met de metro bereikte we het ‘Global Centre’ van Chengdu. Dit is een van de grootste complexen op de wereld: Eén mega groot gebouw, waarin zich een winkelcentrum van vijf verdiepingen bevind, spelletjes hallen, een ontzettend groot zwemparadijs en hotels. We dwaalden rond en ik sleurde Marijke het ‘LEGO education centre’ in. Een chinese vrouw, de manager, vertelde ons in vloeiend Engels dat de kinderen hier les kregen met duplo/lego als voorbereiding op hun latere educatie. Hierbij kwamen verschillende onderwerpen aan bod zoals kunst, techniek, creativiteit en inzicht, wat op een speelse manier werd aangeleerd. Er waren verschillende groepen (kleuterschool, onderbouw, bovenbouw) en het was leuk om een kijkje te nemen (ook omdat ik vroeger een hele LEGO-stad met trein onder mijn hoogslaper had). Na een ijsje bij de McDonalds, een wandelingetje door de H&M, even koekeloeren bij het zwemparadijs en heel wat meters over de natuurstenen vloeren en de gouden roltrappen besloten we een tussenstop te maken bij een sushi-train. In het kader van afkikken besloten we een aantal bordjes te nemen, en door de (relatief) lage prijs van de sushi kon ons budget dat ook wel aan. Na al deze indrukken keerde we terug en kwamen onderweg Andrew tegen. Terug in het hostel namen we tijd voor ons zelf (muziek luisteren en foto’s bekijken) en om kwart voor acht werden we opgehaald voor de Sinchuan Chinese Opera. Samen met Hayden en zijn moeder gingen we met de chauffeur van het hostel naar de Opera. We wisten niet wat we moesten verwachten, maar het bleek en enthousiaste en interessante combinatie van operazang, acrobatiek, vuurspuwers, dans, kongfu, puppeteer en changing-face-performance te zijn. We konden geen rode draad in het verhaal vinden, de vrouw die tussendoor informatie gaf en de episodes aan elkaar praatten was erg goed in Chinees (minder in Engels) en de muziek en decor bouw was soms wat a-professioneel. Toch was het een erg leuke ervaring en het was zeker de moeite waard. De losse acts werden goed uitgevoerd, de kleding was prachtig, de dans mooi om te zien, de trucs goed en het culturele niveau erg hoog. Al met al een geslaagde dag van onze laatste hele dag in Chengdu. Morgen zit het er hier alweer op en vertrekken we met de trein om 25 uur later in Guilin aan te komen. We kijken er erg naar uit en na tien dagen grote stad (Beijing en Chengdu) lekker de natuur in te gaan. Hopelijk hebben Guilin en de bestemming daarna, de Yellow Mountains in de buurt van Hefei, ons veel moois te bieden.