Kerst in Khanom
Blijf op de hoogte en volg Sander
28 December 2015 | Thailand, Khanom
Het is achtentwintig december en Marijke en ik zitten op Koh Phangan. Koh Phangan ligt in de Golf van Thailand en is één van de vele eilanden die dit land rijk is. Het is een van de grotere eilanden en staat vooral bekend om de ‘full moon’ feesten. Het is een populaire bestemming voor jonge reizigers en het lijkt alsof het hele toerisme om dit grote feest heen is gevormd (data van andere feesten, namen van verblijven en clubs, activiteiten zoals een groot strand voetbaltoernooi). Yoricks zus Tara vertelde over haar verblijf op dit eiland tijdens haar reis door Thailand, wat ons deed beslissen om onze jaarwisseling hier door te brengen. Daarbij komt ook dat Saressa, die we een aantal weken terug in Bangkok zagen, hier ook is rond dezelfde tijd. Dat wordt dus een gezellige week, want we zullen hier de komende zeven nachten verblijven.
De reis naar het ‘Green Peace Bungalows’ park ging vlekkeloos. Tijdens onze reis die in China begon, zijn we al geregeld voor uitdagingen komen te staan en teleurstellingen bleven ook niet altijd weg. Vandaag ging alles echter gesmeerd. We werden vanochtend wakker in ons luxe huisje in Khanom, waar we de afgelopen vijf nachten sliepen en na een ontbijt vertrokken we. Na een ritje van een halfuur achterin een pick-up auto, terwijl onze bagage rustig in de laadbak lag te zonnen, kwamen we aan bij de ferry in Donsak. We kochten kaartjes, wachtten een uurtje, aten een vroege lunch en toen de ferry arriveerde, gingen we aan boord. We zochten een mooi plekje uit aan de zijkant van de grote ferry en genoten van de tweeënhalf uur durende reis langs het eiland Koh Samui. We arriveerden na een schommelende tocht in Koh Phangan, waar een leger van taxichauffeurs de vele jonge rugzakreizigers al stond op te wachten. Als een geoliede machine werden we doorverwezen naar een pick-up taxi en nadat onze bagage boven op het dak was gelegd, samen met de bagage van de andere negen passagiers en onze bestemmingen waren geïnventariseerd, reden we naar ons resort. Hoewel de oprijlaan een vervallen resort vermoedde, bleek niets minder waar. Ons verblijf ligt aan het water, met palmbomen op het strand en een restaurant met uitzicht op de zee en eilanden. Het geeft de mogelijk om je benen over de rand van het terras in het water te laten bungelen, er is een schommel aan een palmboom boven het water (wat wil je nog meer) en als klap op de vuurpijl kunnen we elke avond de zon voor onze ogen onder zien gaan. Dit laatste is nu gaande en terwijl de golven rustig voorbij kabbelen, de kitesurfers hun laatste trucjes uitvoeren, de bootjes rustig dobberen ter hoogte van hun ligplaats, het zonlicht in het water weerkaatst, Marijke heerlijk aan het tekenen is en de zon haar weg naar beneden zoekt, waan ik me in een paradijs en voel ik me een ontzettend gezegend mens.
Het is een heerlijk gevoel en eigenlijk hebben we het na Bangkok alleen maar goed gehad. Bangkok zelf was druk en over ons verblijf hadden we dubbele gevoelens. Phetchaburi was daarentegen heerlijk en we hebben ontzettend genoten van deze middelgrote stad. En daarna kwamen we aan in Suratthani, waar ik was gebleven met mijn vorige verslag. Marijke en ik besloten namelijk om twee nachten in deze stad te verblijven, eigenlijk vooral om deze plek een kans te geven. Het is een plek die vooral wordt gebruikt als doorgeefluik naar de eilanden en eigenlijk straalt de stad dit ook uit. Mensen komen aan op het treinstation vanuit Bangkok, gaan met de bus naar de ferry en vertrekken vaak binnen enkele uren alweer via de zee. Wij gingen echter naar de nachtmarkt en op onze tweede dag besloten we naar een Nationaal Park te gaan, Khao Sok. We namen ’s ochtends de bus en wisten eigenlijk niet wat ons te wachten stond. Na een lange rit kwamen we aan, twee kilometer van de ingang van het park vandaan. We wisten dit bij voorbaat al en liepen het laatste stuk zelf. Onderweg werden we aangesproken door een vrouw van een tourbureautje langs de weg, die onze zoekende blikken meteen had opgemerkt. Ze vertelde de mogelijkheden en we besloten om een boottocht door het tropische woud te doen, met een echt bamboevlot. De trouwe, oplettende lezer zal weten dat wij dit in China ook al hebben gedaan, om precies te zijn van Guilin naar Yangshuo. Maar dat bleek een pvc-bamboeboot te zijn, met een grote benzine motor achterop. Hier in Khao Sok echter, zaten we met onze billen op een zwemvest, bovenop de smalle, houten bamboestokken, en de charmante (beetje foute) Thaise ‘gondelier’, met een grote peddel in zijn hand, bracht ons geluidloos over het riviertje dwars door het tropische woud. Halverwege stopten we, sprongen we op het land en leidde hij ons naar een rotswand. Hier maakte hij een kampvuurtje en warmde hij water op in een bamboestam. We kregen thee, koffie en een koekje, en terwijl de aapjes in de verte in de bomen met elkaar speelden, genoten wij van de enorme rust in het prachtige groene woud. Toen we terugkwamen bij het tourbureautje kregen we wat te drinken en vertelde het mevrouwtje ons allerlei verhalen over de omgeving. Nadat we geluncht hadden aan de overkant van de weg, trok ze Marijke achterop haar scooter en zette ze mij op een mountainbike. We reden naar een tempeltje, waar we aapjes gingen kijken. Deze waren echter aan de andere kant van de berg, en na een klein ritje kwamen we daar aan. Op een prachtige plek liep de rivier langs de steile rotswand. In de bomen zaten aapjes en in het water lagen een aantal jonge toeristen te spelen. Het was een heerlijke dag en voor de zon onderging kwamen we weer aan in Surat Thani, bij ons verblijf.
De dag daarna namen we een busje naar Khanom. Dit ligt op een uur rijden oostelijk van Surat Thani en is een strandplaats die door de meeste westerse toeristen wordt overgeslagen. Het reisje naar ons volgende verblijf zou een makkie worden, aangezien het zo dichtbij lag. Aangekomen in Khanom belde ik naar onze resorteigenaar, en zoals afgesproken over de mail, zou hij ons ophalen. Ruim een uur later was er nog niemand, en na een volgend telefoongesprek (na heel vaak proberen om hem te bereiken), bleek dat mijn beschrijving van onze locatie iets te algemeen was. Er waren namelijk drie verschillende 7-Elevens in het dorp en wij zaten toevallig bij degene die het verste weg was. Het Engels van de man was echter dermate slecht dat een uitgebreide beschrijving van mijn kant niet veel nut had, maar uiteindelijk hielp een man op straat ons, om met onze telefoon te vertellen waar we precies waren. Anderhalf uur nadat we aangekomen waren in Khanom, arriveerde we in ons resort, tien kilometer verderop.
Hier hadden we een extreem luxe huisje, met kingsize bed, eigen badkamer en bureau en waren we met vijftien meter, via het restaurant, op het strand. Hier brachten wij onze kerst door en genoten we van de rust. De omgeving bestond uit prachtige groene natuur, witte stranden en bergen. Het gekke was alleen dat ons resort leeg was. Op de één-na-laatste nacht na, waren we nog steeds de enigen op deze prachtige plek, en het personeel dat onze kamer schoonmaakte, ons ontbijt verzorgde, onze huurscooters regelde en onze lunch en avondmalen klaarmaakte, had het er niet zwaar mee (misschien financieel, maar stress leken ze niet te kennen). Het was een fijne plek en twee dagen huurden we een scooter. De eerste dag gingen we naar het dorp, lunchten we aan het strand en reden we door de omgeving op zoek naar watervallen en verstopte strandjes. De tweede keer reden we de andere kant op, richting de pier vanwaar de ferry vertrekt. Onderweg zagen we een bordje met ‘cave’, namen we de afslag en gingen we op onderzoek uit. We reden door een rubberplantage, waar de kale, dode bomen een surrealistische sfeer van een horrorfilm verzorgden en kwamen uiteindelijk aan bij een parkeerplaats. Hier werden we enthousiast naar boven door verwezen en nadat we een trap hadden beklommen, zagen we een gat van één vierkante meter in de berg. We kregen een zaklamp van de ranger bovenaan de trap en werden de grot in gestuurd. We hadden geen idee en voordat we het wisten kropen we door smalle doorgangen, liepen we over gladde hellingen en arriveerden we in een enorme hal vol met stalagmieten en -tieten. Het was indrukwekkend en de kleine vleermuisje die aan het plafond hingen en rondvlogen gaven nog meer sfeer aan deze ervaring. Het was prachtig en toen het licht uitviel was onze ervaring compleet. Toen we weer veilig buiten waren sprongen we op de scooter en reden we verder. Op de gps van Marijke zagen we een eilandje, dat met het vasteland verbonden leek te zijn en toen we er aankwamen bleek dit een heel klein dorpje te zijn, boven op een grote rots in de zee. We reden met de scooter over een smalle brug naar het dorp en werden door de bevolking doorverwezen naar een smal weggetje. Dit één meter smalle weggetje was het enige van het eiland en ging helemaal rond. We reden langs huisjes, spelende kinderen, slapende jongeren en werkende volwassenen. De mensen lachten vriendelijk naar ons en na ons rondje reden we weer terug naar ons resort, naar de plek die we op dat moment ons thuis noemden. Het was tweede kerstdag en ’s avonds gebruikten we de scooter voor een laatste bezoek aan de omgeving. Via internet hadden we vernomen dat er een goed restaurant net onder Khanom aan het strand zat en de goede recensies lieten niets te wensen over. In het restaurantje bereidde de vriendelijke Umberto twee heerlijke Italiaanse pizza’s voor ons. De groene salade met olijven maakte de maaltijd compleet en met een gelukkig gevoel belandden we na een intensieve dag weer in ons bedje. De rest van de tijd in het resort speelden we potjes yathzee, werkten Marijke en ik aan het perfectioneren van onze ochtend- en avondprogramma’s en zwommen en speelden we in de woeste golven in de zee. Sommige golven waren wel twee meter hoog en het was een ware workout om de wilde golven de baas te zijn. Uiteindelijk besloten we om weer het strand op te klauteren, toen de golven steeds groter en wilder werden, de stroming sterker werd en het eigenlijk te gevaarlijk werd voor deze twee kleine avonturiers.
We zitten in het restaurant van ons nieuwe verblijf en zijn zelf ook erg benieuwd wat deze week ons gaat brengen. Het eiland heeft veel mogelijkheden, dus we zullen ons zeker vermaken. Zo meteen zullen we weer een heerlijke curry, kokosnotensoep of pad thai bestellen en vanavond slapen we weer in een nieuw bed. Hopelijk hebben jullie allemaal een heerlijke kerst gehad met jullie geliefden en vrienden aan jullie zijde. Ik wens jullie alvast een hele fijne jaarwisseling en zal jullie volgend jaar, 2016, weer verrijken met nieuwe verhalen. Ik ben erg nieuwsgierig wie er allemaal mijn blog leest, dus schroom niet om deze keer een kort berichtje achter te laten. Het reizen is geweldig, maar we beseffen ook elke dag weer hoe het is als de belangrijkste mensen uit ons leven zo ver weg zijn en het niet vanzelfsprekend is om elkaar te zien. Jullie berichtjes helpen daarom erg tijdens de moeilijkere momenten die we ook zeker samen meemaken. Maar voel je vooral niet gedwongen om iets te sturen, doe waar je je het beste bij voelt.
Hele lieve groeten uit Koh Phangan, Thailand, de beste wensen en tot volgend jaar!
De reis naar het ‘Green Peace Bungalows’ park ging vlekkeloos. Tijdens onze reis die in China begon, zijn we al geregeld voor uitdagingen komen te staan en teleurstellingen bleven ook niet altijd weg. Vandaag ging alles echter gesmeerd. We werden vanochtend wakker in ons luxe huisje in Khanom, waar we de afgelopen vijf nachten sliepen en na een ontbijt vertrokken we. Na een ritje van een halfuur achterin een pick-up auto, terwijl onze bagage rustig in de laadbak lag te zonnen, kwamen we aan bij de ferry in Donsak. We kochten kaartjes, wachtten een uurtje, aten een vroege lunch en toen de ferry arriveerde, gingen we aan boord. We zochten een mooi plekje uit aan de zijkant van de grote ferry en genoten van de tweeënhalf uur durende reis langs het eiland Koh Samui. We arriveerden na een schommelende tocht in Koh Phangan, waar een leger van taxichauffeurs de vele jonge rugzakreizigers al stond op te wachten. Als een geoliede machine werden we doorverwezen naar een pick-up taxi en nadat onze bagage boven op het dak was gelegd, samen met de bagage van de andere negen passagiers en onze bestemmingen waren geïnventariseerd, reden we naar ons resort. Hoewel de oprijlaan een vervallen resort vermoedde, bleek niets minder waar. Ons verblijf ligt aan het water, met palmbomen op het strand en een restaurant met uitzicht op de zee en eilanden. Het geeft de mogelijk om je benen over de rand van het terras in het water te laten bungelen, er is een schommel aan een palmboom boven het water (wat wil je nog meer) en als klap op de vuurpijl kunnen we elke avond de zon voor onze ogen onder zien gaan. Dit laatste is nu gaande en terwijl de golven rustig voorbij kabbelen, de kitesurfers hun laatste trucjes uitvoeren, de bootjes rustig dobberen ter hoogte van hun ligplaats, het zonlicht in het water weerkaatst, Marijke heerlijk aan het tekenen is en de zon haar weg naar beneden zoekt, waan ik me in een paradijs en voel ik me een ontzettend gezegend mens.
Het is een heerlijk gevoel en eigenlijk hebben we het na Bangkok alleen maar goed gehad. Bangkok zelf was druk en over ons verblijf hadden we dubbele gevoelens. Phetchaburi was daarentegen heerlijk en we hebben ontzettend genoten van deze middelgrote stad. En daarna kwamen we aan in Suratthani, waar ik was gebleven met mijn vorige verslag. Marijke en ik besloten namelijk om twee nachten in deze stad te verblijven, eigenlijk vooral om deze plek een kans te geven. Het is een plek die vooral wordt gebruikt als doorgeefluik naar de eilanden en eigenlijk straalt de stad dit ook uit. Mensen komen aan op het treinstation vanuit Bangkok, gaan met de bus naar de ferry en vertrekken vaak binnen enkele uren alweer via de zee. Wij gingen echter naar de nachtmarkt en op onze tweede dag besloten we naar een Nationaal Park te gaan, Khao Sok. We namen ’s ochtends de bus en wisten eigenlijk niet wat ons te wachten stond. Na een lange rit kwamen we aan, twee kilometer van de ingang van het park vandaan. We wisten dit bij voorbaat al en liepen het laatste stuk zelf. Onderweg werden we aangesproken door een vrouw van een tourbureautje langs de weg, die onze zoekende blikken meteen had opgemerkt. Ze vertelde de mogelijkheden en we besloten om een boottocht door het tropische woud te doen, met een echt bamboevlot. De trouwe, oplettende lezer zal weten dat wij dit in China ook al hebben gedaan, om precies te zijn van Guilin naar Yangshuo. Maar dat bleek een pvc-bamboeboot te zijn, met een grote benzine motor achterop. Hier in Khao Sok echter, zaten we met onze billen op een zwemvest, bovenop de smalle, houten bamboestokken, en de charmante (beetje foute) Thaise ‘gondelier’, met een grote peddel in zijn hand, bracht ons geluidloos over het riviertje dwars door het tropische woud. Halverwege stopten we, sprongen we op het land en leidde hij ons naar een rotswand. Hier maakte hij een kampvuurtje en warmde hij water op in een bamboestam. We kregen thee, koffie en een koekje, en terwijl de aapjes in de verte in de bomen met elkaar speelden, genoten wij van de enorme rust in het prachtige groene woud. Toen we terugkwamen bij het tourbureautje kregen we wat te drinken en vertelde het mevrouwtje ons allerlei verhalen over de omgeving. Nadat we geluncht hadden aan de overkant van de weg, trok ze Marijke achterop haar scooter en zette ze mij op een mountainbike. We reden naar een tempeltje, waar we aapjes gingen kijken. Deze waren echter aan de andere kant van de berg, en na een klein ritje kwamen we daar aan. Op een prachtige plek liep de rivier langs de steile rotswand. In de bomen zaten aapjes en in het water lagen een aantal jonge toeristen te spelen. Het was een heerlijke dag en voor de zon onderging kwamen we weer aan in Surat Thani, bij ons verblijf.
De dag daarna namen we een busje naar Khanom. Dit ligt op een uur rijden oostelijk van Surat Thani en is een strandplaats die door de meeste westerse toeristen wordt overgeslagen. Het reisje naar ons volgende verblijf zou een makkie worden, aangezien het zo dichtbij lag. Aangekomen in Khanom belde ik naar onze resorteigenaar, en zoals afgesproken over de mail, zou hij ons ophalen. Ruim een uur later was er nog niemand, en na een volgend telefoongesprek (na heel vaak proberen om hem te bereiken), bleek dat mijn beschrijving van onze locatie iets te algemeen was. Er waren namelijk drie verschillende 7-Elevens in het dorp en wij zaten toevallig bij degene die het verste weg was. Het Engels van de man was echter dermate slecht dat een uitgebreide beschrijving van mijn kant niet veel nut had, maar uiteindelijk hielp een man op straat ons, om met onze telefoon te vertellen waar we precies waren. Anderhalf uur nadat we aangekomen waren in Khanom, arriveerde we in ons resort, tien kilometer verderop.
Hier hadden we een extreem luxe huisje, met kingsize bed, eigen badkamer en bureau en waren we met vijftien meter, via het restaurant, op het strand. Hier brachten wij onze kerst door en genoten we van de rust. De omgeving bestond uit prachtige groene natuur, witte stranden en bergen. Het gekke was alleen dat ons resort leeg was. Op de één-na-laatste nacht na, waren we nog steeds de enigen op deze prachtige plek, en het personeel dat onze kamer schoonmaakte, ons ontbijt verzorgde, onze huurscooters regelde en onze lunch en avondmalen klaarmaakte, had het er niet zwaar mee (misschien financieel, maar stress leken ze niet te kennen). Het was een fijne plek en twee dagen huurden we een scooter. De eerste dag gingen we naar het dorp, lunchten we aan het strand en reden we door de omgeving op zoek naar watervallen en verstopte strandjes. De tweede keer reden we de andere kant op, richting de pier vanwaar de ferry vertrekt. Onderweg zagen we een bordje met ‘cave’, namen we de afslag en gingen we op onderzoek uit. We reden door een rubberplantage, waar de kale, dode bomen een surrealistische sfeer van een horrorfilm verzorgden en kwamen uiteindelijk aan bij een parkeerplaats. Hier werden we enthousiast naar boven door verwezen en nadat we een trap hadden beklommen, zagen we een gat van één vierkante meter in de berg. We kregen een zaklamp van de ranger bovenaan de trap en werden de grot in gestuurd. We hadden geen idee en voordat we het wisten kropen we door smalle doorgangen, liepen we over gladde hellingen en arriveerden we in een enorme hal vol met stalagmieten en -tieten. Het was indrukwekkend en de kleine vleermuisje die aan het plafond hingen en rondvlogen gaven nog meer sfeer aan deze ervaring. Het was prachtig en toen het licht uitviel was onze ervaring compleet. Toen we weer veilig buiten waren sprongen we op de scooter en reden we verder. Op de gps van Marijke zagen we een eilandje, dat met het vasteland verbonden leek te zijn en toen we er aankwamen bleek dit een heel klein dorpje te zijn, boven op een grote rots in de zee. We reden met de scooter over een smalle brug naar het dorp en werden door de bevolking doorverwezen naar een smal weggetje. Dit één meter smalle weggetje was het enige van het eiland en ging helemaal rond. We reden langs huisjes, spelende kinderen, slapende jongeren en werkende volwassenen. De mensen lachten vriendelijk naar ons en na ons rondje reden we weer terug naar ons resort, naar de plek die we op dat moment ons thuis noemden. Het was tweede kerstdag en ’s avonds gebruikten we de scooter voor een laatste bezoek aan de omgeving. Via internet hadden we vernomen dat er een goed restaurant net onder Khanom aan het strand zat en de goede recensies lieten niets te wensen over. In het restaurantje bereidde de vriendelijke Umberto twee heerlijke Italiaanse pizza’s voor ons. De groene salade met olijven maakte de maaltijd compleet en met een gelukkig gevoel belandden we na een intensieve dag weer in ons bedje. De rest van de tijd in het resort speelden we potjes yathzee, werkten Marijke en ik aan het perfectioneren van onze ochtend- en avondprogramma’s en zwommen en speelden we in de woeste golven in de zee. Sommige golven waren wel twee meter hoog en het was een ware workout om de wilde golven de baas te zijn. Uiteindelijk besloten we om weer het strand op te klauteren, toen de golven steeds groter en wilder werden, de stroming sterker werd en het eigenlijk te gevaarlijk werd voor deze twee kleine avonturiers.
We zitten in het restaurant van ons nieuwe verblijf en zijn zelf ook erg benieuwd wat deze week ons gaat brengen. Het eiland heeft veel mogelijkheden, dus we zullen ons zeker vermaken. Zo meteen zullen we weer een heerlijke curry, kokosnotensoep of pad thai bestellen en vanavond slapen we weer in een nieuw bed. Hopelijk hebben jullie allemaal een heerlijke kerst gehad met jullie geliefden en vrienden aan jullie zijde. Ik wens jullie alvast een hele fijne jaarwisseling en zal jullie volgend jaar, 2016, weer verrijken met nieuwe verhalen. Ik ben erg nieuwsgierig wie er allemaal mijn blog leest, dus schroom niet om deze keer een kort berichtje achter te laten. Het reizen is geweldig, maar we beseffen ook elke dag weer hoe het is als de belangrijkste mensen uit ons leven zo ver weg zijn en het niet vanzelfsprekend is om elkaar te zien. Jullie berichtjes helpen daarom erg tijdens de moeilijkere momenten die we ook zeker samen meemaken. Maar voel je vooral niet gedwongen om iets te sturen, doe waar je je het beste bij voelt.
Hele lieve groeten uit Koh Phangan, Thailand, de beste wensen en tot volgend jaar!
-
28 December 2015 - 14:44
Peter:
Hoi Sander,
Bedankt voor je mooie reisverslag en je foto’s. Ook de nieuwe foto’s op de blog van Marijke zijn weer erg mooi. Ik kan mij goed voorstellen dat je nieuwsgierig bent wie er allemaal regelmatig jullie blogs lezen.
Sander ook hier zijn we de dagen aan het aftellen voor de jaarwisseling. Af en toe horen we al een harde vuurwerk knal, en dat is een goede rede voor Finn om in de gordijnen te springen.
Op het einde van het jaar, zullen we de champagne weer laten knallen, en je weet wat we dan gaan wensen.
Sander, ook hele lieve groetjes uit Holland, en het aller beste in het volgend jaar.
Big Hug Peter.
-
28 December 2015 - 15:09
Ria Kuipers:
Dag Sander en Marijke,
Deze trouwe fan leest alle verhalen. Fijn dat jullie nu even mogen baden in luxe. Mag ook weleens een keer. Oud en nieuw gaan wij vieren met goede vrienden. Aan vuurwerk geef ik niets uit. Kerstdagen waren heerlijk en gezellig, met kinderen en kleinkinderen. Nu weer op naar de jaarwisseling en het nieuwjaarsconcert in de Stadsschouwburg van Haarlem. Daar speelt onze jongste dochter met haar ensemble....ik zou zeggen...een mooi eindejaarsfeestje. Geniet van elkaar en van de bijzondere momenten.
Hartelijke groet
Ria Kuipers -
28 December 2015 - 15:33
Tim Zeeuw:
Kokosnotensoep, witte stranden, palmbomen, ondergaande zon..... Hoe laat vertrekt de eerstvolgende vlucht? :-)
Heerlijk mensen. Wat een ervaringen. Tijd voor het uitgeven van een eigen backpackersgids Sander?
Een hele goede jaarwisseling alvast toegewenst.
Greetingszzz,
Tim Zeeuw -
28 December 2015 - 21:00
Gerrie:
Natuurlijk lees ik jouw reisverslagen. Onze kerst was fijn en gezellig. We hebben de dagen doorgebracht met mijn ouders en laura. Daphne is met haar gezin en schoonfamilie ook van de zon aan het genieten op Curaçao. Voor jullie ook een fijne jaarwisseling gewenst en een prachtig 2016. Xx Gerrie en John -
29 December 2015 - 09:15
Liesbeth:
hoi
Hier een vijfde reactie,goede oproep ,maar je weet dat ik altijd je verslagen lees
het was weer fijn te skypen met je.
Ik blijf je volgen
geniet van de laatste dagen van het jaar...........................
Doen wij ook liefs mama -
29 December 2015 - 13:45
Annemiek En Ton:
Ook wij lezen jouw reisverslagen. Prachtige ervaringen.
Fijne jaarwisseling en een gezond 2016 toegewenst.
Annemiek en Ton de Heer -
29 December 2015 - 15:47
Oom Cees:
Allereest goede kerst gewenst
Een geweldig uiteinde en een goed en gezond nieuw jaar
Het reisverslag is om jaloers op te zijn
Kan alleen zeggen Geniet en haal eruit wat er in zit
Groet ome Cees en Claudine -
01 Januari 2016 - 07:18
Marcel:
7 uur 's morgens op nieuwjaarsdag lees ik je blog. Heb drukke tijden achter de rug en was nog niet toe gekomen aan je verhaal. Elk bericht is leuk. Het geeft een leuke sfeer weer van de omstandigheden waarin jullie verkeren.
Leuk om net ook jullie stem te horen! -
01 Januari 2016 - 16:35
Marcel Mediq:
Hoi Sander en Marijke,
Als eerste de allerbeste wensen voor jullie en dat jullie nog maar heel veel positiefs op jullie pad gaan krijgen. Wat een geweldige reisverslagen weer. Ik had er een aantal nog niet gelezen. Ik zit nu in Estonia (vakantie) en heb hier alle tijd om je reisverslagen te lezen. In een woord helemaal geweldig. Zo maak je wat mee in je leven Sander. Ik zal je eerlijk vertellen, ik ben niet zo'n reiziger, maar als ik jouw verslagen lees, gaat er toch wel wat kriebelen. Wat een mooie verhalen en wat een mooie dingen maken jullie mee. Dit nemen ze jullie niet meer af. Voor het spirituele, denk ik dat dit voor mij ook heel goed zou zijn voor mijn groei. Kijken wat de toekomst mij brengen zal. Hiervoor ben je wat dat betreft nooit te oud denk. Op dit moment ga ik extra genieten van mijn nieuwe functie binnen Mediq als trainer/coach en mij daar op focussen, maar wie weet in de toekomst. Ik wil jullie het allerbeste wensen de komende periode en ik kijk uit naar de volgende verslagen........
Groeten uit koud Estland (-16)
Marcel -
05 Januari 2016 - 21:42
Eline:
Hoi Sander en Marijke,
even testen hoor. ik had een heel verhaal getypt en het staat er nog niet bij.. misschien heb ik iets geks gedaan. -
05 Januari 2016 - 21:52
Eline:
En... ja hoor, mijn verhaal was dus weg haha.. goed ik typ het even opnieuw.
Hoi Sander en Marijke,
Jullie allebei nog de beste wensen voor het nieuwe jaar!
Het lijkt me best gek dat jullie zo met zijn tweetjes kerst hebben gevierd. Hier in Nederland hebben we met de kerst gezellig zoals altijd, met elkaar avond gegeten. We hadden allemaal een opdrachtje om iets in elkaar te zetten. Het was goed gelukt maar zoals je denk ik al kan invullen: natuurlijk veel te veel!. Tijdens de kerstviering was het wel wat rustiger, natuurlijk zaten jullie in onze gedachten en hoopten we dat jullie ook genoten van jullie kerst. Ook hebben we met zijn allen de film Frozen gekeken, heerlijke familiefilm.
Bijzonder dat jullie zo op een bamboovlot hebben gevaren en wat een heerlijke vrijheid is dat hé, een scooter. Je komt echt snel op plaatsen waar je anders nooit zou komen! Fijn dat Marijke ook een goede navigatiesysteem heeft, dan kom je ook weer veilig in je 'huisje'.
Man man man, wat maak je een boel mooie dingen mee. Cool dat jullie in een grot durfden te gaan en vervolgens die mooie stalagmieten en tieten kon zien! heel bijzonder. En dan valt ineens het licht uit :O Was dat echt zo? oepsiee! dat zou ik maar niks vinden.
Nou geniet nog even lekker van jullie tijd samen! Binnenkort komt je meisje alweer terug!
Veel liefs,
Eline en Victor -
02 Februari 2016 - 13:43
Nicky:
Berichtje :) zoals ik al zei, feestje om alles te lezen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
