Met het slechte het nieuwe jaar beginnen
Blijf op de hoogte en volg Sander
07 Januari 2016 | Maleisië, George Town
Het is negen uur 's avonds. Ik kijk door de klamboe richting het raam en langs de spijlen naar buiten. Het licht is uit, de ventilator staat maximaal te draaien, Marijke ligt naast mij ingedut op bed en de laptop doet alles wat hij nog kan sinds hij het heeft begeven. Ik schrijf deze blog op mijn mobiel terwijl ik op deze interessante plek ben. We zijn namelijk vertrokken van Koh Phangan, waar we de afgelopen week hebben gezeten. We namen 's ochtends een taxi, stapten op de ferry en werden met een grote bus naar een bus station gebracht. Daar stapten we in een klein busje voor vijftien passagiers, die ons in heel wat uren verder naar het zuiden bracht. Vervolgens werden onze paspoorten gecontroleerd, stapten we in weer een ander busje en bereikten we de grens. Zoals jullie hebben kunnen lezen, wilden we tweeënhalve maand in Thailand reizen, maar ons visum bij aankomst was maar dertig dagen geldig. Daarom besloten we onze toch al bijzondere reis uit te breiden met een bezoek aan Maleisië. En daar zijn we nu. Na een intensieve reis kwamen we op vier januari dus aan op Penang, een eiland in het noordwesten van Maleisië. En het is nu al een hele ervaring. Nadat we tweeënhalve maand de borden op straat niet konden lezen, kunnen we nu weer normaal communiceren. De mensen spreken namelijk Engels in dit land, wat het reizen enigzins makkelijker maakt. Er waren namelijk al genoeg dingen die het ons moeilijk maakten, dus voor twee weken zitten we hier goed.
Koh Phangan was leuk en ontspannen. We hadden onze eigen kamer met badkamer en de prijs was heel goed in vergelijking met andere plekken op het eiland. Het uitzicht was geweldig, we konden zo het water inlopen, de zon ging elke avond voor onze neus onder en het restaurant had een dikke menukaart met veel keus. Op het eiland ontmoetten we Saressa weer en gingen samen een dagje scooter rijden over het eiland. Onze oudjaarsdag liep wel anders dan gedacht, omdat we uitsliepen, de kapper uitliep en onze communicatie met Saressa wat onduidelijk was waardoor we elkaar misloopten. Uiteindelijk deden we overdag dus niet veel. 's Avonds bleven we op ons bungalowpark, waar alle Engelse jongeren zich vooral op hun bier en elkaar wierpen. We aten heerlijk, speelden spelletjes, Marijke tekende wat en ik genoot van de warmte en ontspannenheid. Rond tien uur verlieten de feestgangers het terrein en waren Marijke en ik de enigen samen met de zes personeelsleden van het park. Vlak voor de jaarwisseling kozen we een plekje aan de waterkant en in elkaars armen telden we af. Vlakbij werd op het strand vuurwerk afgestoken, zodat we een persoonlijke show kregen en in de verte op ons eiland en aan de overkant op een ander eiland zagen we het vuurwerk de lucht in gaan. Het was fijn samen, we wensten het personeel een gelukkig nieuwjaar en gingen uiteindelijk naar bed.
We hadden ons gedragen wat het feesten betreft en waren op tijd gaan slapen. Wel later dan normaal, dus we waren in de ochtend een beetje moe. Na ons gewone ochtendritueel besloten we over het strand te wandelen naar het hostel van Saressa. Het was goed warm en hoewel we goed dronken, kreeg ik het steeds warmer. We kwamen bij het hostel, gingen eten met Saressa en de amerikaanse Dan en namen uiteindelijk een duik in de zee. Ik dacht dat ik wel zou afkoelen, maar de duik gaf me enorme rillingen. Ik ging in een hangmat liggen, terwijl de anderen in het water bleven, en het was een feit: Ik had een zonnesteek. ‘s Avonds liep mijn temperatuur op en nadat we met de taxi terug waren gegaan, had ik flinke koorts. Het was spannend, maar drinken, afkoelen met douche en natte handdoeken en rustig liggen in de ventilator moesten het werk doen.
Ik begon het jaar dus ziek, en de volgende twee dagen deed ik verder niks. Ik heb beide dagen in de lounge ruimte van het restaurant doorgebracht, waarbij ik de twee januari alleen maar heb geslapen en gegeten. De vriendelijk Thaise man Mit, die zeker over de 65 jaar oud was, hielp ons goed en gaf me thee en soepjes. En hoe snel het ook leek na de hevige hoofdpijnen en koorts, na twee dagen was ik er weer helemaal bovenop. En dat kwam goed uit, aangezien we de volgende dag de reis naar Maleisie zouden maken.
Dat werd een leuke dag en het kwam goed uit dat we eigenlijk de hele dag alleen maar in voertuigen hebben gezeten. In de rit van Suratthani naar het zuiden van Thailand zat ik naast de Engels ‘Hells’ (nickname van Helena). Het klinkte goed met ons drieen en we hebben de hele reis over van alles en nog wat gepraat: luchtige praat en diepgaande gesprekken. In de bus vanaf de grens naar Penang zat Marijke voorin en ik ergens in het midden naast de zestien jarige, Indonesische Daniel. Nu weer hebben we uren gepraat en voor we het wisten waren Marijke en ik bij onze nieuwe slaapplek.
Het is een bijzondere plek, een vreemd gebouw, maar vooral interessant. Het is een oud koninklijk paleis, gebouw van hout en metal. Het gebouw heeft brede trappen, versierde deuren en de ruimtes in het gebouw zijn voorzien van grote schuifpanelen deuren. Het is lasting te beschrijven, maar de grote, donkere ruimtes, het oude antiek op zolder, dat je kan zien door de kieren van het dak en de bijzondere inrichting maken het een unieke ervaring. Qua luxe zijn we er wel op achteruit gegaan, maar het leven van een reiziger is niet altijd luxe.
Op Penang hebben Marijke en ik een wandeling door een natuurpark gemaakt. Het was een hike door het tropische regenwoud, waar de aapjes in de bomen hingen en de pharanen verschrikt voor ons uit over het pad renden. We klommen over omgevallen boven, stootten ons hoofd aan laaghangende takken, liepen over stranden en gingen uiteindelijk bij het tweede strand met een bootje terug naar het begin. Vandaag gingen Marijke en ik naar het upside-down museum. Dit museum bestaat uit ruimtes die allemaal op zijn kop zijn gebouwd waardoor je hele gave foto’s kan maken. ‘s Middags liepen we door de stad op zoek naar de vele straat art en belandden we in een van de vele hippe barretjes voor een laat drankje.
Nog een dag zullen we hier zijn en onze dag vullen met een nieuw bezoek aan het national park. We zullen vervolgens naar de Cameron Highlands gaan en eindigen in Kuala Lumpur, waar Brend (vriend van basis- en middelbare school verblijft). Negentien januari vliegen we dan terug naar Thailand, voor onze laatste vier weken samen. En dan ook nog in de tussentijd, op elf januari mijn verjaardag vieren.
Bedankt voor al jullie berichtjes, ik vond het erg leuk. Het gaat jullie goed en tot snel.
Sander
Koh Phangan was leuk en ontspannen. We hadden onze eigen kamer met badkamer en de prijs was heel goed in vergelijking met andere plekken op het eiland. Het uitzicht was geweldig, we konden zo het water inlopen, de zon ging elke avond voor onze neus onder en het restaurant had een dikke menukaart met veel keus. Op het eiland ontmoetten we Saressa weer en gingen samen een dagje scooter rijden over het eiland. Onze oudjaarsdag liep wel anders dan gedacht, omdat we uitsliepen, de kapper uitliep en onze communicatie met Saressa wat onduidelijk was waardoor we elkaar misloopten. Uiteindelijk deden we overdag dus niet veel. 's Avonds bleven we op ons bungalowpark, waar alle Engelse jongeren zich vooral op hun bier en elkaar wierpen. We aten heerlijk, speelden spelletjes, Marijke tekende wat en ik genoot van de warmte en ontspannenheid. Rond tien uur verlieten de feestgangers het terrein en waren Marijke en ik de enigen samen met de zes personeelsleden van het park. Vlak voor de jaarwisseling kozen we een plekje aan de waterkant en in elkaars armen telden we af. Vlakbij werd op het strand vuurwerk afgestoken, zodat we een persoonlijke show kregen en in de verte op ons eiland en aan de overkant op een ander eiland zagen we het vuurwerk de lucht in gaan. Het was fijn samen, we wensten het personeel een gelukkig nieuwjaar en gingen uiteindelijk naar bed.
We hadden ons gedragen wat het feesten betreft en waren op tijd gaan slapen. Wel later dan normaal, dus we waren in de ochtend een beetje moe. Na ons gewone ochtendritueel besloten we over het strand te wandelen naar het hostel van Saressa. Het was goed warm en hoewel we goed dronken, kreeg ik het steeds warmer. We kwamen bij het hostel, gingen eten met Saressa en de amerikaanse Dan en namen uiteindelijk een duik in de zee. Ik dacht dat ik wel zou afkoelen, maar de duik gaf me enorme rillingen. Ik ging in een hangmat liggen, terwijl de anderen in het water bleven, en het was een feit: Ik had een zonnesteek. ‘s Avonds liep mijn temperatuur op en nadat we met de taxi terug waren gegaan, had ik flinke koorts. Het was spannend, maar drinken, afkoelen met douche en natte handdoeken en rustig liggen in de ventilator moesten het werk doen.
Ik begon het jaar dus ziek, en de volgende twee dagen deed ik verder niks. Ik heb beide dagen in de lounge ruimte van het restaurant doorgebracht, waarbij ik de twee januari alleen maar heb geslapen en gegeten. De vriendelijk Thaise man Mit, die zeker over de 65 jaar oud was, hielp ons goed en gaf me thee en soepjes. En hoe snel het ook leek na de hevige hoofdpijnen en koorts, na twee dagen was ik er weer helemaal bovenop. En dat kwam goed uit, aangezien we de volgende dag de reis naar Maleisie zouden maken.
Dat werd een leuke dag en het kwam goed uit dat we eigenlijk de hele dag alleen maar in voertuigen hebben gezeten. In de rit van Suratthani naar het zuiden van Thailand zat ik naast de Engels ‘Hells’ (nickname van Helena). Het klinkte goed met ons drieen en we hebben de hele reis over van alles en nog wat gepraat: luchtige praat en diepgaande gesprekken. In de bus vanaf de grens naar Penang zat Marijke voorin en ik ergens in het midden naast de zestien jarige, Indonesische Daniel. Nu weer hebben we uren gepraat en voor we het wisten waren Marijke en ik bij onze nieuwe slaapplek.
Het is een bijzondere plek, een vreemd gebouw, maar vooral interessant. Het is een oud koninklijk paleis, gebouw van hout en metal. Het gebouw heeft brede trappen, versierde deuren en de ruimtes in het gebouw zijn voorzien van grote schuifpanelen deuren. Het is lasting te beschrijven, maar de grote, donkere ruimtes, het oude antiek op zolder, dat je kan zien door de kieren van het dak en de bijzondere inrichting maken het een unieke ervaring. Qua luxe zijn we er wel op achteruit gegaan, maar het leven van een reiziger is niet altijd luxe.
Op Penang hebben Marijke en ik een wandeling door een natuurpark gemaakt. Het was een hike door het tropische regenwoud, waar de aapjes in de bomen hingen en de pharanen verschrikt voor ons uit over het pad renden. We klommen over omgevallen boven, stootten ons hoofd aan laaghangende takken, liepen over stranden en gingen uiteindelijk bij het tweede strand met een bootje terug naar het begin. Vandaag gingen Marijke en ik naar het upside-down museum. Dit museum bestaat uit ruimtes die allemaal op zijn kop zijn gebouwd waardoor je hele gave foto’s kan maken. ‘s Middags liepen we door de stad op zoek naar de vele straat art en belandden we in een van de vele hippe barretjes voor een laat drankje.
Nog een dag zullen we hier zijn en onze dag vullen met een nieuw bezoek aan het national park. We zullen vervolgens naar de Cameron Highlands gaan en eindigen in Kuala Lumpur, waar Brend (vriend van basis- en middelbare school verblijft). Negentien januari vliegen we dan terug naar Thailand, voor onze laatste vier weken samen. En dan ook nog in de tussentijd, op elf januari mijn verjaardag vieren.
Bedankt voor al jullie berichtjes, ik vond het erg leuk. Het gaat jullie goed en tot snel.
Sander
-
07 Januari 2016 - 14:40
Arjan:
Sander & Marijke,
De beste wensen voor 2016!
Nog heel veel plezier met jullie reis.
Groet, Arjan
-
07 Januari 2016 - 15:22
Liesbeth:
Hey Sander,
Ik keek uit naar je verslag ,na je sms- je.
Leuk de uitstap naar Maleisie, inmiddels heb ik dit opgezocht.grenst aan Thailand.
IK ga je niet wijzen dat je goed moet drinken, op je zoutgehalte moet letten, een petje dragen in de zon
nee dat doe ik allemaal niet.....oeps toch gedaan....,moeders hé
Gelukkig ben je weer hersteld
geniet samen met Marijke van jullie reis
xxx mama -
07 Januari 2016 - 16:37
Peter:
Hoi Sander,
Zoals iedere keer, nu ook weer genoten van je reisverslag.
Wel heftig, om het nieuwe jaar te starten met een zonnesteek. Fijn dat Marijke even heeft kunnen optreden als verpleegster.
Super leuk, dat jullie nog even Maleisië aandoen. Ach, als je daar toch in de buurt bent, waarom dan niet even een tempeltje bezoeken en de sfeer opsnuiven van het prachtige land.
Sander, ik hoop dat je snel een oplossing kan vinden voor je kapotte laptop, want om je reisverslagen te schrijven op je mobieltje, lijkt mij een hele klus.
Nog een paar dagen en dan komt er weer een jaartje bij. Sander 11 januari is de grote dag.
De thuisblijvers in Waddinxveen, zullen we een borrel nemen op je verjaardag, we hebben de champagne al koud staan. Hoewel, het kan ook een “ Trots” biertje worden.
Big Hug Peter.
-
07 Januari 2016 - 16:55
Karin:
Wat een belevenissen weer! Gelukkig dat je snel weer opknapte van die zonnesteek. Ontdek al het moois in Maleisië en pasgeld op jezelf. Ik ga nog even nadenken wat ik op je verjaardag ter ere van jou ga doen....
Liefs,
Karin -
07 Januari 2016 - 16:56
Karin:
pasgeld = pas goed -
08 Januari 2016 - 11:58
Ria Kuipers:
Dag Sander,
Was me dat even schrikken. De allerbeste wensen voor een mooi nieuw jaar en wel je petje ophouden, als het heet is! Alvast een fijne verjaardag de elfde!
Liefs uit Moordrecht en blijf schrijven! -
10 Januari 2016 - 23:16
Marcel :
Het bleef inderdaad wel lang onbekend waar jullie zouden gaan. Heel fijn dat je het ook aankon, Sander! Dat lujkt mecwel schrikken om je zo beroerd te voelen.
Gaaf dat jullie nog een extra land aan het rijtje kunnen toevoegen en ook 'praktisch -
10 Januari 2016 - 23:20
Marcel :
Ik zie dat er een stuk is weggevallen...
Ik vind het wel 'praktisch' ;-) dat jullie nu gewoon Engels kunnen praten en daardoor wat meer begrepen worden.
Ik schrijf dit aan het einde van 10 januari. Bij jou is het al de 11de. Wanneer je wakker wordt, weet je dat je jarig bent. Hartelijk gefeliciteerd. Heel fijne dag samen!
Een dikke hug en voor Marijke een extra dikke pappaknuffel! -
11 Januari 2016 - 20:23
Annemiek En Ton:
Hoi Sander, van harte gefeliciteerd en natuurlijk ook Marijke want ik las dat zij heel erg haar best heeft gedaan om jou een leuk en memorabel cadeaux te geven.
Een bucketlist in tekeningen voor al jou dromen.
Als ik het goed heb, heb jij al een aantal zaken afgehandeld.
Maar Sander,hoe meer je weet, destemeer wil je dromen, dus Marijke kan nog even blijven tekenen.
Op naar de volgende verjaardag en genieten van alle ervaringen
in deze landen. Veel plezier toegewenst, Annemiek en Ton -
23 Januari 2016 - 13:36
Eline :
Hoi lieve Sannie!
Op de chat spreken we elkaar regelmatig en dat vind ik fijn:)
Ik loop nog wat achter op je reisverslagen maar wat een belevenissen allemaal weer.
Heerlijk om te lezen dat je zo in het hier en nu geniet van alles om je heen.
En wauuw.. wat een romantische oud en nieuw! heerlijk met mijn tweeën aan zee!
Wat leren jullie elkaar goed kennen hé!
xxx Eline -
23 Januari 2016 - 13:38
Eline :
En ojaa... wat ik je wilde zeggen! toch wel handig zo'n smartphone hé ;)
Kan je toch nog je reisverslagen typen als je laptop het begeeft :P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
