van Queenstown naar Nelson

Fotoblog met nieuwe foto's:
https://www.flickr.com/photos/138540581@N02/albums/with/72157664871960301

Het is een aantal dagen na de aanslagen in Brussel en het was een raar idee om mijn blog te schrijven over mijn 'reuze vakantie', terwijl er aan de andere kant van de wereld, zo dicht bij huis, zulke erge dingen gebeuren. Op het moment van de aanslagen was het hier avond en bracht ik toevallig met twee Belgische medereizigers mijn avond door. Ik had niet gedacht wat er toen op dat moment speelde in Europa.

Toch is het belangrijk om door te gaan met leven, net als na Parijs. Terroristen proberen chaos te creëeren, laten we hen daarin maar niet slagen. Daarnaast heb ik het boek 'the Art of Happiness: In a Troubled World' gelezen, waarbij gesproken wordt hoe je toch gelukkig kan zijn terwijl er zoveel verschikkelijke dingen gebeuren. De sleutel volgens de Dalai Lama en wetenschappelijk onderzoek is dat je negatieve emoties moet vervangen door positieve emoties. Het gaat erom om op een realistische manier een balans te vinden in je dagelijks leven. Niet teveel en niet te weinig, en je realiseren wat de werkelijkheid inhoudt. Je niet alleen op positieve dingen richten (je kop in het zand steken) en niet denken dat de wereld één grote brandstapel is. Er gebeuren vreselijke dingen, maar er gebeuren tegelijkertijd ook mooie dingen. Je moet alles vanuit verschillende perspectieven bekijken. Voor dat geluk kan je je het best focussen op jezelf en je eigen positieve ontwikkeling, waardoor je positiviteit uitstraalt naar de mensen om je heen. Zo kan je het beste gelukkig zijn en ook het beste de wereld om je heen veranderen. Begin bij jezelf.

Dat is eigenlijk ook wat ik de afgelopen maanden heb gedaan. Mezelf de tijd geven om in een andere omgeving gewoon het leven te leven. Dat is het mooie aan zo'n lange reis. Je geeft jezelf de tijd om de wereld te zien en om naar je eigen doen-en-laten te kijken. Je ziet nieuwe plekken en ontmoet nieuwe mensen met nieuwe inzichten, ideëen en inspiratie.

Ik heb ook aan mijn autorijdvaardigheden gewerkt en meer dan 3000km nadat ik uit Christchurch wegreed kwam ik aan in Nelson. Het noorden van het Zuider Eiland. Na mijn avonturen in het zuiden en de sounds reed ik naar Queenstown. Ik verbleef niet in het stadje zelf, maar kampeerde in de buurt. Drie nachten verbleef ik op verschillende campings aan het Wakatipu meer. Ik maakte verschillende wandelingen door bossen, langs meren en naar gletsjers en genoot van de natuur. Vervolgens reed ik terug langs het meer naar Queenstown en reed vervolgens naar Wanaka. Het is een verschikkelijk mooie omgeving, met meren en bergen en de ligging van de dorpen aan het water is prachtig. Er is een gezellige rustige sfeer en er zijn veel activiteiten te doen. Ik had geboekt voor een lang verblijf in Wanaka, maar bij aankomst vertelde de receptioniste dat ik de verkeerde maand had geselecteerd. Dat was dus balen en aangezien het hostel voorlopig vol zat, zoals heel veel hostels in Nieuw-Zeeland, moest ik mijn plannen aanpassen. Ik wilde in Wanaka bijkomen om vervolgens verder te reizen, maar ik besloot nog een weekje door te gaan en mijn rustmoment uit te stellen.

In Wanaka deed ik het wel even een beetje rustig aan en boekte ik een camping met spa. Niks om te klagen dus en de uurtjes in het bubbelbad en de sauna waren verre van vervelend. Verder maakte ik nog wat wandelingen in de omgeving, waarbij de wandeling naar de Rob Roy Gletsjer het hoogtepunt was. Door de populariteit van de wandeling waren er een hoop andere wandelaars, wat ik wel jammer vond. Het is fijn dat de wandelingen en prachtige natuur voor iedereen beschikbaar zijn, maar zoals Marijke en ik dat in Azië ook hebben ervaren, zijn de beste wandelingen toch wanneer je alleen bent.

Na het verblijf in Wanaka, van drie nachten, reed ik over de Haas Pass. Deze weg brengt je door een vallei naar de westkust, vanwaar je naar het noorden kan rijden. De route was prachtig met afwisselend bergen, meren, en stukken waarbij de weg door het bos ging. Door het zonnetje was er een prachtig effect waarbij de zon tussen de takken door flikkerde. Ik voelde me een gelukkig mens en was me volledig bewust van het moment.

Aan de westkust bezocht ik een aantal toeristische bestemmingen. Ik wandelde naar de Fox en Franz-Josef gletsjers. Er zijn weinig plekken in de wereld waar gletsjers zo snel hun weg naar de zee vinden. Doordat de bergen bij de Fox en Franz-Josef gletsjers zo steil zijn, komt het ijs heel erg laag en bevind het zich tussen de bomen. Het is een gek gezicht om zo'n groot pak ijs van de berg te zien komen. Een mooi gezicht en interessant om zo duidelijk te zien hoe het er in de natuur aan toe gaat: Water verdampt, het regent water of sneeuw, regenwater gaat via de bergen naar beneden en de vele waterstromen veranderen in rivieren die het water naar zee brengen. In Europa zie je dit gebeuren in de Alpen en de rivieren die van daaruit naar zee stromen, zoals de Rijn. Hier in Nieuw-Zeeland kan je het allemaal zien zonder je te verplaatsen. Erg gaaf.

Na een korte tankstop in Greymouth, waar ik al aan het begin van mijn reis met de trein gestopt was, kwam ik richting het noorden langs de 'pancake rocks'. Weer een geologisch interessante plek. De bovenste laag van de rotsen in dit gebied bestaan uit allemaal dunne laagjes steen, waardoor het een stapel pannekoeken moet voorstellen. Wetenschappers weten niet precies hoe de natuur dit voor elkaar heeft gekregen, maar het is gaaf om te zien.

Na mijn koffie daar, die ik van Marijke cadeau had gekregen, pikte ik een lifter op en bracht hem richting Nelson. De 37 jarige Nieuw-Zeelandse man maakte een wandeling van 3000km die hem van het zuidelijkste naar het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland brengt. Hij wilde een korte stop maken in zijn woonplaats Nelson, voor zijn verjaardag, en hij was maar al te blij dat ik hem een lift kon geven. Zelf ging ik nog naar een natuurpark, Nelson Lakes National Park. Maar door de vele regen die ik daar had, heb ik er niet zoveel gedaan, behalve een aantal korte wandelingen.

Na een rit van anderhalf uur, weer met een lifter (dit keer uit Amerika), kwam ik uiteindelijk in Nelson aan, parkeerde mijn auto bij het hostel waar ik hem de volgende dagen lekker zou laten staan en ik genoot van de tijd waarin ik even niks van mezelf hoefde te doen. Ik uploadde wat foto's, bracht mijn tijd door in de keuken waar ik een verse lasagna klaarmaakte en genoot van de vele mensen die je in een hostel ontmoet. Nu zit dit verblijf er ook alweer bijna op en morgen rijd ik weer verder. Het paasweekend breng ik door in het Abel Tasman Nationaal Park en in de Golden Bay, de plek waar de Groningse Abel Tasman ooit aan land kwam toen hij als eerste Europeaan Nieuw-Zeeland ontdekte. Een deel van zijn bemanning werd echter vermoord door de plaatselijke bevolking, waardoor Abel besloot snel door te varen. De ontdekking kwam niet volledig op zijn naam, maar zo hier en daar heeft hij wel een plekje in het landschap verdiend, met straatnamen, een standbeeld en een Nationaal Park wat naar hem vernoemd is. Het populairste natuurpark van Nieuw-Zeeland.

Ik ga het zien de komende dagen en aankomende dinsdag ga ik met de huurauto de Ferry op, die ons naar het Noorder Eiland brengt. Ik blijf wat nachtjes in Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en heb dan nog twee weken voordat ik me in Auckland klaar ga maken voor de lange vliegreis naar Nederland. Het komt dichterbij, maar ik heb nog even de tijd om van dit prachtige land te genieten.