Veel te vertellen...

29-11
Dit was een rustige dag. Rustig wakker geworden, gedoucht, ontbeten en toen naar het dorp gegaan nadat we een potje hadden gebiljart.
In het dorp Arjen op de boot gezet voor zijn 3daagse WhitSundays trip en Rong en ik de rest van de dag rustig aan gedaan. Geinternet, gekookt en nog even naar Thijs en mam gebeld, wat ze erg leuk vonden en ik ook.
30-11
Vandaag was het een drukkere dag.
Rong en ik waren over. Beide een eigen tent. Slaapt veel beter! We hadden ons ochtend ritueel niet tegelijk, want ROng zou om 9 uur opgehaald worden. Ik sliep wat langer en was toen op mezelf aangewezen. Rustig aangedaan en de tijd gevuld tot ik zou vertrekken met de boot. Gedoucht, gegeten en gelezen en rond half 11 ging ik richting het dorp, met de benen wagen.
Bij de lagoon heb ik een uurtje gelezen en toen ben ik naar GLoria's cafe gegaan waar ik opgehaald zou worden. Het was nog geen tijd, maar het terras was heerlijk met uitzicht op de haven en ik heb een heerlijk ijsje besteld om me vervolgens op een mega-kipburger-broodje te werpen. Er kwamen steeds meer mensen en we vertrokken met de boot.
3man bemanning en 25 gasten op een prachtig zeiljacht van 22meter.(super oom Ton!!)
We verlieten de haven en kregen instructies van BRandon. Ze houden van humor dus de sfeer zat er gelijk in. We zitten heir met een leuke gemixte groep. Stel Nederlandsers, twee spanjaarden, ieren, engelsen, duitsers en de aussies. De zeilen gingen omhoog maar dat duurd eniet lang want de wind ging liggen. Er werd een snorkel plek uigekozen en daar heb ik rond gedobberd. Het maakte minder indruk als bij Cairns, maar het blijft een bijzondere wereld daar onderwater.
We gingen de boot weer op om naar onze slaapplek tussen twee eilanden te gaan. Daar hebben we lekker gegeten en toen het donker werd was ik moe genoeg, had niet veel behoefte aan gesprekken dus ging ik lekker slapen...
Dat lekker slapen lukte voor ongeveer 2,5uur.
Ik werd wakker door de laatste, luidruchtige mensen, waar ik totaal geen moeite mee heb en dacht weer verder te kunnen slapen zoals gewoonlijk in de hostels.
Maar mijn vlaamse medepassagier had wat anders in zijn gedachten toen hij in zijn slaap het regenwoud begon te kappen.
Snurken, ik dacht dat de boot zou zingen en ik was plotseling klaar wakker.
Toen begon het gevecht met mezelf.
Wat nu? Moest ik hem wakker maken? Ik wist in ieder geval dat ik geen oog meer zou dicht doen met die arbeider. Hoorde de andere 10 mensen het dan niet? Ik pakte mijn Ipod en zette Mumford aan, op zijn hardst! Het gesnurk was veranderd in een achtergrond toon, totdat het liedje afgelopen was. In de stilte van de nummerwisseling kwam het gebulder terug. Ik hield het 4 nummers vol en toen was ik het zat. Maar geen zin om hem zijn nacht rust te storen liep ik naar het dek.
S'avonds had het even geregend dus er hing een zeil over de boot(als dak) en plots had ik de oplossing gevonden. Een uur lang had ik met het dilemma geworsteld en toen vroeg ik me af of het wel mocht, op de boot ipv erin. Mijn drang om te slapen won het van mijn geweten. Ik pakte mijn matrasje, kussen en deken en installeerde mezelf op het dak. Heerlijk geslapen eindelijk, tot ik wakker werd gemaakt door de kapitein. Om 5uur was hij wakker van de hitte en ook ik was er klaar mee. 5uurtjes geslapen en toen genoten van de ochtend rust en de opkomende zon achter de bergen.
01-12
Zonder er eerst bewust van te zijn heb ik nu een maand gereisd. Ik denk de langste tijd ooit alleen van huis en hoewel ik al wat lastige dagen heb gehad begint het steeds meer te wennen. Op mezelf , vrijheid, nieuwe mensen, nieuwe plaatsen en zoveel ervaringen. Ik zie bewust hoeveel groter de wereld is dan mijn oude kleine leven in Waddinxveen en omstreken waar ik het ook altijd prima naar mijn zin heb. Toch bevalt dit me en ondanks dat ik zover van huis zit vergeet ik niet hoe klein de wereld ook is, aangezien er een jongen uit Gouda naast me zit. Dit geeft me een goed gevoel terwijl ik boven op de Broomstick zit, genietend van muziek, de mensen en het prachtige uitzicht onder de hemel die toch aardig vol zit met wolken. Minder kans om te verbranden en met een goede temperatuur en terwijl ik in mijn zwembroek zit kan ik nog geen enkel nadeel bedenken van mijn droom die ik op dit moment leef.
We hebben net gegeten. Vier bolletjes met worst/kaas/sla/biet/saus. Daarvoor zijn we naar White Haven Beach geweest, waar het beste zand ter wereld ligt. 98% Sillicium en witter als je je kan bedenken. Ik ben op mezelf erop uit gegaan. Het water door, de stranden op en over de rotsformaties. Ik zag 6 roggen(vriendjes van Steve Irwin), vogels en krabben.
Heerlijk die rust, terwijl we richting een snorkelplek varen voor hopelijk een kleine wens-vervulling, het zien van een schildpad, maar je kan niet alles hebben dus we zullen zien.
De tweede snorkel was stukken beter. Wat eerst een zand vlakte met af en toe wat plantjes was, was nu een plaats waar je achter elkaar prachtig koraal zag. geweldig en ik genoot weeer zoals in Cairns. Geduldig om je heen kijken en zien hoe de meest prachtige vissen achter elkaar aanzitten en zoeken naar eten.
Iedereen was weer aan boord en er werd getemd. Zeilen of naar het strand? WE gingen voor de eerste keuze en probeerde gang te maken. Er was alleen een probleem: Geen wind. Best noodzakelijk dus er werd opnieuw gestemd. Iedereen ging toch maar voor het strand. Daar tussen de eilanden werden we op een zandbank gedropt met twee bakken warme nacho's. Iedereen genoot, ik zeker omdat ik verantwoordelijk was voor een van de bakken met eten ;).. Kerst foto's en zandschilderingen werden gemaakt en we zagen de ondergaande zon. We werden opgehaald om naar onze nacht plaats te gaan. Na een lekkere barbie(bbq) en chillen onder de sterrenhemel was het tijd.
Ik had wat in te halen wat betreft slaap, dus toen er weer om half 1 snachts iemand begon te snurken heb ik, tip van de skipper, diegene wakker gemaakt, waardoor ik heerlijk heb geslapen!!!
02-12
half 7 zaten we aan het ontbijt en waren we alweer onderweg om een klein uur later met de stingersuits het water te betreden.
Ik stond niet heel erg te juichen, maar dit bleek de beste snorkel plek.
Geweldig koraal, bizarre vormen, kleuren, hoogte(eigenlijk diepte) verschillen en veel vis.
Waar onze groep richting kust ging en links af sloeg, koos ik voor de eenzame(je ligt toch met je kop onder water) rechter afslag.

Zoals ik had gelezen:
'Voor mij lagen twee wegen.
Ik koos de minst betreden
En dat is waar het op aankomt'

Afgezonderd kwam ik in een waa rparadijs. Een visrestaurant eerste klas, waar honderden vissen om mij heen op hun gemakje aan hety ontbijten waren of ochtend gymnastiek deden. HOnderden, overal om mij heen. Ik heb genoeten en de kleuren, vormen en activiteiten in me opgenomen. Toen was daar weer de tijd die zei dat we verder moesten. Op naar huis, terug naar de haven.
Maar niet voordat onze drie koppige crew met hun speelgoed gespeeld had. Zeilen werden gehezen en er stond genoeg wind om de boot richting 45graden te alten hellen. Iedereen zat met zijn beentjes over de sexyside en de race begon.
Net als ons gingen er meer schepen terug en twee daarvan werden het slachtoffer van skipper Rob.
Eerst haalden we de 'Boomerang' in om vervolgens slechts meters lang de 'Silent Night' te gaan om uit de wind te sturen en ze terug te laten komen.
Toen werd er samen met de 'Boomerang' een sandwich op de 'Silent Night' gedaan en de 'Boomerang' lag voorop. 7 man werkte zich rot op dat schip, maar met stuur kunst en goede samenwerking van Rob, Simon en Brandon passeerden wij even later beide boten aan de rechterzijde om de voorsprong uit te breiden. Iedereen had genoten van het spel en het speelkwartier was voorbij. Met een grote trotse smile deed Rob het afscheidspraatje en zakten de zeilen.
We waren terug en ons evenwichtsorgaan kon weer resetten.

Ik heb nog meer verhalen over de Roadtrip die vervolgens door ging richting Rainbow Beach, maar ik ga genieten van het weer en bewaar de leuke verhalen voor later..