Marijke is jarig! In Pai

Twee weken geleden zaten we in de kou van Chiang Mai. Nu zitten we in de warmte van Pai, nog verder naar het noorden. De tijd is door onze vingers geglipt en nu er nog maar zeven dagen over zijn van het samenreizen, is het einde voelbaar. Morgen reizen we vanaf Pai terug naar Bangkok. We zullen via Chiang Mai naar Ayutthaya gaan en daar tijdens een kort verblijf (twee nachten) deze oude ruïnestad bekijken. Daarna gaan we naar Bangkok en we zullen daar na drie nachten slapen weer op het vliegtuig stappen. Marijke naar Nederland. Sander naar Nieuw-Zeeland (met een tussenstop van vier dagen in Sydney). Maar voordat we elkaar ontzettend gaan missen, kunnen we nog even flink genieten van elkaar. Ook kunnen we terugkijken op een heerlijk einde van onze reis. Ons samenzijn begon als een heftig en spannend avontuur in China. We vonden in Taiwan onze rust terug en in Thailand en Maleisië vonden we de ideale balans die werkt voor ons, waardoor we nu heerlijk genieten van onze laatste bestemmingen van deze bijzondere, indrukwekkende en leerzame reis.

Tijdens onze laatste dagen in Chiang Mai zaten we niet stil, maar volgden we een workshop over de dood. Het is een thema waar wij in het westen liever geen aandacht aan besteden, maar wij besloten deze kans met beide handen aan te nemen. De workshop ging over het onvermijdelijke feit dat ons leven eindigt, iets wat elk moment zou kunnen gebeuren. Een bewustzijn van dit feit kan ervoor zorgen dat we elke dag als een waardevol geschenk zien, wat het leven waardevol maakt. Wij als westerse mensen zijn echter vaak geneigd om ons vast te klampen aan het verleden en ons ook erg richten op de toekomst, vanuit een vanzelfsprekendheid dat we over één jaar, vijf jaar of tien jaar nog steeds zijn waar we denken te moeten zijn. Hierdoor hebben we minder aandacht voor wat er daadwerkelijk om ons heen en met ons gebeurt, en vullen we veel in vanuit onze gedachten. Vanuit de wetenschap is bijvoorbeeld bekend dat het grootste deel van ons zicht een projectie is van herinneringen uit ons brein. Als je ergens op focust zie je maar een klein gedeelte scherp. De rest wordt 'ingevuld' vanuit het brein en wat wij zien wordt compleet gemaakt door onze ogen heel vaak van focuspunt te verplaatsen. Dit gaat zo snel dat we ons daar nauwelijks bewust van zijn, terwijl we de ervaring hebben dat we onze hele omgeving 'zien'. Vanuit de oosterse religies en levenstradities wordt er veel aandacht besteed aan 'in-het-nu-leven' en ook bij onze studie psychologie werd hier over gesproken. Door middel van ervaring tijdens ons leven leren wij over onze omgeving. Dit heeft als voordeel dat we vaak dingen kunnen voorspellen en kunnen inspelen op gebeurtenissen die we in bepaalde mate al eens eerder hebben ondervonden. Anderzijds zorgen al deze vooroordelen, inschattingen en meningen die we hierdoor creëeren ervoor dat we minder open staan voor onze omgeving, waardoor er sneller negatieve emoties naar boven komen zoals angst en boosheid. We eigenen ons overtuigingen toe als een waarheid, maar deze meningen omvatten vaak maar een klein deel van de werkelijkheid. Daarnaast missen we ook een groot deel van wat er om ons heen gebeurt, omdat we van mening zijn dat we alles wel weten. Dit betekent niet dat we niks weten en dat er heel veel is wat we wel weten. Maar ik denk wel dat het belangrijk is voor iedereen om te beseffen dat niet alles is wat het lijkt. Zodra je denkt dat iets 'de waarheid' is, zou je jezelf kunnen afvragen in hoeverre je dit kan weten (vanuit jouw beperkte menselijke capaciteiten), in hoeverre dit idee de complete informatie bevat (vanuit jouw persoonlijke perspectief) en welke gevolgen het heeft dat jij dit vindt. Deze manier van in het leven staan werkt goed voor mij en hiermee erken ik dat ik niet alles weet over het leven en zorg ik ervoor dat ik open sta vanuit een bescheidenheid van kennis. Hierdoor kan ik groeien en blijf ik nieuwe dingen zien en leren. Ook tijdens de workshop werd je gemotiveerd om je verleden te laten 'doodgaan', zodat je fris in het hier en nu kan staan. Dit betekent niet dat je alles vergeet, maar dat je probeert om elk moment als een nieuw moment te zien en dat je ook inziet dat de mensen die je ontmoet, nieuwe of oude vrienden, familie of bekenden, niet dezelfde mensen zijn als de mensen die ze waren toen je ze de vorige keer hebt ontmoet. Iedereen verandert constant en niet alleen als persoon, maar ook als lichaam. Bijna alle cellen in ons lichaam zijn vaak meerdere malen vernieuwd tijden ons leven, dus het idee dat wij vaste identiteiten zijn is eigenlijk ver gezocht. Door op deze manier in het leven te staan zal je wellicht minder gehecht raken aan bepaalde zaken die je in je leven ontdekt, terwijl je er nog steeds ontzettend van geniet. Maar je zal minder van slag zijn op het moment dat deze zaken veranderen of verdwijnen, omdat je van te voren al weet dat alles verandert. Niks is blijvend. Ik zal snel verder gaan met het reisgedeelte van mijn verhaal, want ik kan me voorstellen dat niet iedereen deze blog leest om een filosofisch verhaal te lezen. Toch is deze persoonlijke ontwikkeling een belangrijk onderdeel van mijn reiservaring, dus als je geïnteresseerd bent in mijn reis en mij als persoon, krijg je dit er gratis bij.

Inzien dat het leven veranderlijk is, dat alles tijdelijk is en dat alles constant verandert, blijkt een groot thema waar ik met mijn zoektocht naar levenswijsheid vaak op terugkom. Ik lees nu bijvoorbeeld boeken waarin de Dalai Lama vanuit zijn Tibetaanse visie discussieert met de westerse psychotherapeut Howard Cutler ('The Art of Happiness'). Samen spreken ze over persoonlijk geluk en de invloed van maatschappelijke problemen op onze zoektocht naar geluk. Ook hier komt het erop neer dat bewustzijn, oftewel aandacht, een grote rol speelt in zelfontwikkeling. Om je eigen leven een positieve draai te geven moet je aandacht besteden aan je eigen gedrag. Je leven wordt misschien beter door externe middelen, door dingen te kopen of door je te identificeren met bepaalde ideeën of groepen, maar op de lange termijn zijn ook dat dingen die niet blijvend zijn. Interne verandering in motivatie en gedrag zorgt volgens hen voor langdurig geluk. Meditatie wordt hiervoor genoemd als een effectieve methode vanuit het Boeddhisme, maar ook vanuit wetenschappelijk onderzoek. Dus meditatie wordt niet gelinkt aan een geloof of religie, maar werkt voor iedereen. Je leert om objectief en zonder oordeel naar je eigen gedrag te kijken en daarmee vergaar je meer zelfinzicht en acceptatie van jezelf. Het kan zijn dat je inziet dat bepaald gedrag niet positief is voor jezelf en je omgeving en door dit te erkennen kan er een motivatie ontstaan om je eigen gedrag aan te passen, omdat je er in eerste instantie bewust van bent geworden. Maargoed, terug naar de reis.

Niets blijft hetzelfde, en zo vertrokken we dus ook na tien dagen weer uit Chiangmai. Met een minibus reden we door het berglandschap richting het bergdorpje Pai en zoals iedereen ons had gewaarschuwd werd het een 'bumpy ride' waar mijn buik niet blij mee was. Gelukkig hoefde ik niet over te geven en Marijkes car-sickness pillen werkten ook goed. We overleefden de prachtige rit en kwamen aan in het kleine toeristische dorp, waar we werden opgehaald door ons guesthouse. Een heerlijke week kon beginnen.

Bij aankomst huurden we een scooter voor de dagen die we hier gepland hadden (tien dagen). In de dagen die volgden maakten we hier uitgebreid gebruik van en verkenden we de omgeving. Pai ligt in een grote vallei en wordt omringd door bergen. We verblijven hier tijdens het droge seizoen en hoewel er veel kale bomen zijn en kleine bosbranden door de droogte, is het een heerlijke en prachtige omgeving om te zijn. Met de scooter bezochten we watervallen waar lokale mensen en toeristen genoten van de rust en natuur. We bezochten de Pai canyon waar we vlak voor zonsondergang een rondje liepen, om daarna de zon onder te zien gaan achter de bergen. Tijdens deze wandeling waren alle mensen al boven op de berg terwijl wij nog in het dal liepen. Onderweg hoorden ik een meisje huilen en Marijke dacht datzelfde meisje te horen lachen. Toen we bij het, wat bleek Nederlandse, stel aankwamen, stond daar iemand emotioneel te lachen en vroeg ons een foto te maken van dit wonderlijke moment: De jongen had zijn vriendin net ten huwelijk gevraagd en wij waren de eerste die officieel wisten dat ze gingen trouwen. Het was een bijzonder moment en de prachtige zonsondergang maakte de dag compleet. De omgeving had nog meer te bieden zoals een oude metalen brug uit de Tweede Wereld Oorlog en olifantenkampen. Veel toeristen kiezen ervoor een ritje op de rug van een olifant te maken, maar Marijke en ik zijn ons bewust van de afschuwelijke manier waarop de olifanten in het gareel worden gehouden. Met grote stokken met stalen punten eraan worden de dieren geslagen en wordt hen de juiste richting gewezen. Aangezien de ruggen van deze reusachtige dieren ook niet geschikt zijn om vier mensen te dragen, iets wat hier erg normaal lijkt, doen we hier niet aan mee en adviseren we iedereen ook om dit zeker niet te doen. Toch zijn er genoeg andere dingen die wel zeker de moeite waard zijn om hier in Pai te doen. Zo worden de hoofdstraten van het dorp elke avond afgesloten en veranderen de straten in een nachtmarkt. Overal is eten te koop, galmt de muziek in caféetjes uit de speakers (live of niet) en verkopen de creatieve mensen van dit dorp hun tasjes, kettingen en tekeningen. Ook was er een open-mic avond die we bezochten, waar verschillende mensen optraden. Het thema was 'gesproken woord' en de avond werd een internationale verzameling van optredens. Er werd gezongen in het Hebreeuws, Zuid-Koreaans, Frans en Tibetaans. Er werden gedichten voorgedragen en onze vrienden uit Chiang Mai, het oudere stel Roland en Christine (beiden in de 60, uit Zwitserland), sloten de avond af met hun lied om het leven te vieren.

In de buurt van Pai zijn ook grotten te vinden en in plaats van een tour te boeken besloten we zelf op onze scooter de vijftig kilometer lange weg door de bergen te volgen. Het was geweldig om door het berglandschap te touren en de grot zelf bleek net zo adembenemend te zijn als de weg ernaartoe. Op een bamboevlot werden we over de rivier de grot in gevaren. De rivier loopt namelijk door de groot heen. De grot (een soort tunnel) bestaat uit drie grote ruimtes en eenmaal binnen stapten we van het vlot af en liepen we naar de verschillende ruimtes met stalagmieten, stalagtieten, vogels, vleermuizen en oude houten grafkisten. Beide uiteinden van de grot waren prachtig, met uitzicht op de groene natuur buiten en binnen werden de donkere ruimtes alleen verlicht door de olielampen van de gidsen. Het deed me denken aan de 'Lord of the Rings' en ik was blij dat we geen Orks tegenkwamen. Ook de grote (cat)vissen hielden zich rustig en we werden weer veilig teruggebracht bij het begin van de grot. We eindigden deze dag met het ritje terug naar Pai, door het prachtige berglandschap.

Hoewel elke dag hier heerlijk was, is vandaag misschien wel de meest bijzondere dag van ons verblijf in Pai: het is namelijk Marijkes verjaardag. We begonnen deze dag met cadeautjes en een zelfgebakken pannenkoekenontbijt. Na de rustige ochtend vertrokken we naar een spa-resort voor een duik in de hotsprings, waar we leuke gesprekken hadden met andere hotspringgangers, terwijl we in het warme water opwarmden na een redelijk koude nacht in onze luchtige bungalow. Na een uurtje in het water weken, gingen we naar 'Fluid'. Het zwembad is een populaire ontmoetingsplaats voor reizigers en we zijn tijdens ons verblijf in Pai al een aantal keer naar deze heerlijke plek geweest om te zwemmen of te genieten van nacho's met kaas. Het personeel is ook erg vriendelijk en de eigenaar van het zwembad woont op het landgoed waar onze bungalow staat. De eigenaar van de bungalows (Mike) is bevriend met de zwembadeigenaar (Soi) en gisteren hadden ze samen een groot feest bij ons guesthouse met oude vrienden uit de buurt en van ver (Engeland). Marijke had 's avonds een goed gesprek met Soi en vandaag loste hij zijn belofte van een gratis drankje in. Wij genoten van onze lunch en speelden ook nog een potje tafeltennis. Daarna sprongen we op de scooter en reden we naar het 'Om Café'. Hier waren Roland en Christine om Marijkes verjaardag te vieren en we genoten van heerlijke stukjes taart. Daarnaast kreeg Marijke nog een prachtige tekening en zong het stel een zelfgeschreven verjaardagsliedje op de ukelele. Het is een geweldige dag.

Ons hele verblijf hier in Pai is heerlijk geweest. We verblijven in het 'Mountain View' bungalowpark, en de eigenaren Mike en Thip zijn heel erg vriendelijk. Daarnaast genoten we van de huisdieren die hier op het erf rondlopen (een bejaarde hond die met zijn laatste levensenergie kwispelt als we hem weer eens komen knuffelen en twee prachtige katten die heerlijk genieten van onze aaibeurten die ze eens in de zoveel tijd krijgen). In de keuken maakten we ons eigen ontbijt. Op het balkon van onze bungalow deden we onze meditatie in de ochtend of lagen we te chillen in onze hangmat. Overdag genoten we van de belachelijk goede muzieksmaak van Mike en in de avonden genoten we van het kampvuur en de mensen die we daar ontmoetten. We gaan het hier missen en zullen met een goed gevoel terugkijken op onze laatste tijd in Thailand. Gelukkig staan er nog een aantal avonturen voor ons te wachten. We zullen ze met open armen ontvangen.