Sydney, alleen verder

Ik ben in het beloofde land aangekomen. Misschien wel het land wat het verst weg ligt vanaf Nederland. Toch voelde ik me veel verder van huis in Azië, dan dat ik me nu voel. Vanaf Sydney vloog ik naar Christchurch, op het zuidereiland van Nieuw-Zeeland.We vlogen over de bergen die ik de komende weken gaan ontdekken en daalden steeds verder af om te landen. We vlogen over de landbouwvelden, die net als in Nederland kaarsrecht naast elkaar liggen. Ook hier is het landschap ingericht waar dat kan.

Ik zit nu in de bibliotheek in Christchurch. Ik sprak net met mijn zus in het koude Nederland, die zich klaarmaakte om te gaan slapen. Marijke ligt op mijn kamer al te slapen. Leuk dat ze een bezoekje brengt aan ons huis. Hier is het twaalf uur later dan het in Nederland is. Mijn dag is al begonnen. Ik heb mijn meditatie gedaan, heb gedoucht, ontbijt gemaakt en gegeten en ben nu bezig om een auto te huren. Hopelijk gaat het lukken in deze drukke periode. Het is piek-seizoen in Nieuw-Zeeland, en dat kan nog wel eens voor problemen zorgen wat betreft auto/camperhuur en accomodatie. Maar we gaan vol vertrouwen deze weken tegemoet.

Afgelopen dinsdag nam ik afscheid van Marijke, zoals ze al vertelde in haar laatste, geweldige blog. Daarin zien jullie ook haar geweldige project, dat een samenvatting geeft van onze reis, in beeld:
- https://marijkevanderwaard.wordpress.com/2016/02/19/looking-back/
Ik kwam de volgende ochtend om zeven uur in de ochtend aan in Sydney en begon aan een heerlijke driedaagse. Ik ging naar mijn hostel in 'the Rocks', en bracht mijn spullen naar een kluisje. Ik liep richting de supermarkt, die ik nog moest vinden, en liep een beetje rond langs de ingang van het station, toen ik werd aangesproken door een meisje: Fleur uit Nederland. Een meisje die ik vier jaar geleden drie keer ben tegengekomen tijdens mijn reis door Australië. Ze woont al drie-en-half jaar in Sydney. Wat een enorm toeval, in zo'n grote stad. Ze woonde niet eens in het stadsdeel waar ze me aansprak. Ze kwam net terug van een sollicitatie gesprek en had zelfs tijd voor een lunch in het park. We praatten bij, vertelden over onze huidige levens en keken een beetje terug naar vroeger. Het was vooral spannend, omdat ze midden in een sollicitatieprocedure zat bij verschillende werkgevers. Ze had al banen aangeboden gekregen, maar wilde de juiste keuze maken. Het werd een pokerwedstrijd op meerdere tafels.

We gingen onze eigen weg en spraken af op mijn laatste avond, vrijdag, om naar een bar te gaan. Ik ging terug naar het hostel en kreeg een kamer toegewezen. Ik liep vervolgens naar het dakterras van het YHA Harbour hostel en genoot van het uitzicht op het Operahouse en the Harbour Bridge. Hoewel... Er lag een groot cruiseschip wat het uitzicht op het Operahouse blokkeerde. 's Avonds vertrokken deze schepen om plaats te maken voor nieuwe cruiseschepen die de volgende ochtend arriveerden. We konden het Operahouse uiteindelijk wel zien. Maargoed, ik ontmoette Mike. Een 61 jarige Engelsman, die net als ik al ruim vier maanden onderweg was, alleen. Hij wachtte op zijn vrouw, met wie hij drie weken in Manly zou verblijven en had wel tijd voor een praatje. De rest van de middag hadden we leuk gesprekken en later kwam Paul, een andere 60+er uit Engeland erbij, en hadden we geweldige gesprekken over psychologie, reizen (beide mannen maakten fietstochten tijdens hun reizen), leraarschap (Paul was leraar natuurkunde geweest) en het leven. Het was heerlijk.

De volgende dag maakte ik een wandeling van 'the Spit' naar Manly. Het was een heerlijke wandeling, met verschillende stukken: er was een bosachtig stuk, een heide, stranden en kliffen. De foto's staan op mijn flickr account, en geven een goede impressie:
- https://www.flickr.com/photos/138540581@N02/albums/72157662514764283

Nadat ik 10km gelopen had en verschillende keren van de snelle hagedissen was geschrokken, kwam ik in Manly aan. Daar nam ik de ferry, die me terug bracht naar de stad via de havens. In de stad bracht ik nog een bezoekje aan de Botanical Gardens, de Art Gallery, de Mary Cathedral en Central Park. 's Avonds namen we wat biertjes op het terras van ons hostel, met Mike en een leeftijdsgenoot uit Engeland, Martha. We hadden een hoop lol en genoten van het contact.

Ik wilde mijn tijd hier goed benutten en de volgende ochtend stond ik vroeg op voor een andere wandeling: van Coogee Beach naar het wereldbekende Bondi Beach. Ik had de wandeling al vier jaar geleden gedaan. Toen in gezelschap, met niet echt geweldig weer. Nu alleen, met prachtig weer. Het was een heerlijke wandeling van twee uur en ik kwam rond de middag aan in Bondi. Ik nam de bus en ging terug naar de stad voor een rustige middag.

's Avonds maakte ik een diner in de keuken van het hostel, zoals ik dat elke avond deed. Ik merk wel dat Marijke en ik de afgelopen maanden zijn verwend met al die bezoekjes aan restaurants. Maar het is goed om weer in de realiteit van het westerse leven terug te zijn. Na het avondeten ging ik naar Wynard station en ontmoette ik Fleur voor de tweede keer. We gingen naar de skybar, en kregen een plaatsje bij het raam. Fleur zag er geweldig uit in haar jurkje en de rest van de gasten van deze luxe bar, hadden zich allen flink uitgedost om hun weekend in te luiden met een drankje. Daar zat ik dan, in mijn oranje t-shirt en blauwe korte broek,... en mijn wandelschoenen. Ik kon er gelukkig wel om lachen en werd gewoon toegelaten. Het bijzondere van deze bar is dat hij op de 47ste verdieping van een gebouw midden in Sydney staat. En... hij draait langzaam, driehonderdzestig graden rond. Het was geweldig om de stad te zien, vervolgens na een half rondje de zon als een rode bal onder te zien gaan, en na twee biertjes zagen we de Harbour Bridge en het Opera house bij nacht. En het leukste was nog wel dat Fleur een nieuwe baan heeft. Over een tijdje begint ze aan een nieuw avontuur en is er op vooruit gegaan ook.

Maar dat is geweest, want 's avonds nam ik helaas alweer afscheid van Mike, Paul en Martha. Het was geweldig geweest en ik sluit niet uit dat ik ooit nog in deze stad kom. Misschien met mijn ouders, of waarschijnlijk met Marijke. Het lijkt me geweldig om jullie door de stad rond te leiden. Nu een nieuw avontuur en ik mag nog twee maanden genieten van het reisleven, iets wat ik toch wel gemist heb. Het zal weer anders zijn om alleen te reizen, maar wat betreft contacten maak ik me geen zorgen. Ik heb al zoveel mensen ontmoet in deze korte tijd. Hopelijk krijg ik bevestiging van mijn autohuur en dan loopt alles op rolletjes. Dan vertrek ik vanuit Christchurch om mijn weg naar boven te vinden, en om vanaf Auckland terug naar huis te vliegen. Ik kijk ernaaruit mijn avonturen met jullie te delen. Ik verwacht minder mogelijkheden voor internet te hebben, omdat dit land anders is dan bij ons. Op sommige plekken zijn er simpelweg geen internet of telefoondiensten mogelijk. Te afgelegen van de bewoonde wereld. Maar ik hou jullie op de hoogte.

En nogmaals: Mijn foto's zijn te zien op:
https://www.flickr.com/photos/138540581@N02/albums/72157662514764283

Geniet ervan, dan doe ik dat ook!