No evidence, just the Experience!
Door: Sander de Heer
Blijf op de hoogte en volg Sander
26 November 2011 | Australië, Sydney
Vandaag was de dag dat ik een droom zou gaan vervullen. 5:11 werd ik wakker en zag ik dat ik nog 64 minuten had om in mijn 'bed' te liggen.
Toen de wekker eenmaal ging sprong ik uit mijn tent en zag de opkomende zon boven het water hangen met de bijhorende weerspiegeling op het water. Wit strand, palmbomen en het geluid van golven en wind.
Na wat gegeten te hebben, een opfrisbeurt en tandjes poetsen ging ik op weg naar de office. Daar heb ik mijn gegevens ingevuld, waarna ik moest wachten op de instructeurs en medespringers.
Tijd om al mijn spullen weg te leggen in de tent en een cappucino te drinken.
De groep arriveerde, de mannen gingen de spullen klaar leggen en we kregen een briefing:
- 20 minuten autorit
- 20 minuten vliegen naar 14,000ft
- Je lichaam in een bananenvorm, terwijl je uit het vliegtuig hangt en je tandemvriend op de rand zit
- Springen & genieten!
- Instructies voor de landing
En toen kreeg ik mijn tandempartner(TP) te zien. De baas van het zooitje: My-new-best-friend!
We gingen de bus in en onderweg was mijn hoofd leeg, hoewel er allerlei losse gedachten doorheen vlogen en lichaam en geest bereidden zich voor op het moment.
De spanning begon te komen samen met een intens gevoel van rust, geluk en vrede. Ik dacht aan alle mooie dingen, familie en maakten me nergens zorgen over(is wel eens anders)..
Na twintig minuten kwamen we bij het vliegtuig waar ik als eerste inging, dus merkte ik op dat ik als laatste zou gaan springen.
Daar zaten we dan en het vliegtuig steeg op. Ik zat met mijn rug naar de neus van het vliegtuig en tegelijk naast de piloot met achter me mijn TP. We raakten los van de grond en ik zag het prachtige landschap onder mij voorbij schieten.
We bleven stijgen. Rivieren, bossen, toen de wolken in. Strand, zee en maar blijven stijgen. Heerlijk gevoel en ik genoot van het uitzicht.
Ik zag de eilanden in zee en schaduwen van losse wolken op het water, waarvan één schaduw de vorm van het continent Afrika had en één die van Australië.
Lampjes gingen aan, nog 2mile en de laatste instructies werden gegeven. Riempjes vast en strak en nog 1mile. Toen het laatste signaal van de piloot. DZ bereikt. Drop Zone!
Deur open en GoGoGo! Ik zat daar en zag de camera mannen uit het toestel klimmen. De mensen gingen één voor één en toen was het zover. Nog drie personen in het vliegtuig, doei piloot en we schoven naar het gat. Benen over boord, aftellen en daar gingen we. Een koprol en los in de lucht. De wind gierde langs mijn hoofd, wat geweldig!
Toen een ruk aan het koord en de parachute ging open. Daar hingen we, de riempjes van mij wat losser zodat ik in een relaxe houding kon zitten.
Prachtig, ontspannen en we zweefden door de lucht.
Genietend van het uitzicht zag ik voor het eerst de andere parachutisten en wij stuurden richting een wolk. Er zat een ronde regenboog in de wolk en we gingen erin.
Weg wereld. Een witte oase en toen kwamen we weer terug. Zee, stranden en andere parachutisten die de landing hadden ingezet.
Wij niet, we konden nog even genieten.
Bochtjes, stukjes naar beneden, het was ultiem.
Toen kwam het moment. We verlieten de hemel, benen ingetrokken recht boven de zand strook, nog een paar tellen, benen gestrekt en terug op aarde. Dit was het, mooier dan ik kon bedenken en één ding weet ik zeker!
De mooiste plek op aarde is in de lucht. Een wit gebergt landschap met daaronder de drukke, ook mooie wereld waar mens, dier en plant samen zijn. Even was ik ontsnapt uit de realiteit en hing ik daar boven het tropisch regenwoud en het koraalrif.
Een ervaring die ik nooit zal vergeten. Geen bewijs, maar ik weet hoe erg ik heb genoten en dat dit zeker nog een vervolg krijgt.
26-11-2011, 10:10
Toen de wekker eenmaal ging sprong ik uit mijn tent en zag de opkomende zon boven het water hangen met de bijhorende weerspiegeling op het water. Wit strand, palmbomen en het geluid van golven en wind.
Na wat gegeten te hebben, een opfrisbeurt en tandjes poetsen ging ik op weg naar de office. Daar heb ik mijn gegevens ingevuld, waarna ik moest wachten op de instructeurs en medespringers.
Tijd om al mijn spullen weg te leggen in de tent en een cappucino te drinken.
De groep arriveerde, de mannen gingen de spullen klaar leggen en we kregen een briefing:
- 20 minuten autorit
- 20 minuten vliegen naar 14,000ft
- Je lichaam in een bananenvorm, terwijl je uit het vliegtuig hangt en je tandemvriend op de rand zit
- Springen & genieten!
- Instructies voor de landing
En toen kreeg ik mijn tandempartner(TP) te zien. De baas van het zooitje: My-new-best-friend!
We gingen de bus in en onderweg was mijn hoofd leeg, hoewel er allerlei losse gedachten doorheen vlogen en lichaam en geest bereidden zich voor op het moment.
De spanning begon te komen samen met een intens gevoel van rust, geluk en vrede. Ik dacht aan alle mooie dingen, familie en maakten me nergens zorgen over(is wel eens anders)..
Na twintig minuten kwamen we bij het vliegtuig waar ik als eerste inging, dus merkte ik op dat ik als laatste zou gaan springen.
Daar zaten we dan en het vliegtuig steeg op. Ik zat met mijn rug naar de neus van het vliegtuig en tegelijk naast de piloot met achter me mijn TP. We raakten los van de grond en ik zag het prachtige landschap onder mij voorbij schieten.
We bleven stijgen. Rivieren, bossen, toen de wolken in. Strand, zee en maar blijven stijgen. Heerlijk gevoel en ik genoot van het uitzicht.
Ik zag de eilanden in zee en schaduwen van losse wolken op het water, waarvan één schaduw de vorm van het continent Afrika had en één die van Australië.
Lampjes gingen aan, nog 2mile en de laatste instructies werden gegeven. Riempjes vast en strak en nog 1mile. Toen het laatste signaal van de piloot. DZ bereikt. Drop Zone!
Deur open en GoGoGo! Ik zat daar en zag de camera mannen uit het toestel klimmen. De mensen gingen één voor één en toen was het zover. Nog drie personen in het vliegtuig, doei piloot en we schoven naar het gat. Benen over boord, aftellen en daar gingen we. Een koprol en los in de lucht. De wind gierde langs mijn hoofd, wat geweldig!
Toen een ruk aan het koord en de parachute ging open. Daar hingen we, de riempjes van mij wat losser zodat ik in een relaxe houding kon zitten.
Prachtig, ontspannen en we zweefden door de lucht.
Genietend van het uitzicht zag ik voor het eerst de andere parachutisten en wij stuurden richting een wolk. Er zat een ronde regenboog in de wolk en we gingen erin.
Weg wereld. Een witte oase en toen kwamen we weer terug. Zee, stranden en andere parachutisten die de landing hadden ingezet.
Wij niet, we konden nog even genieten.
Bochtjes, stukjes naar beneden, het was ultiem.
Toen kwam het moment. We verlieten de hemel, benen ingetrokken recht boven de zand strook, nog een paar tellen, benen gestrekt en terug op aarde. Dit was het, mooier dan ik kon bedenken en één ding weet ik zeker!
De mooiste plek op aarde is in de lucht. Een wit gebergt landschap met daaronder de drukke, ook mooie wereld waar mens, dier en plant samen zijn. Even was ik ontsnapt uit de realiteit en hing ik daar boven het tropisch regenwoud en het koraalrif.
Een ervaring die ik nooit zal vergeten. Geen bewijs, maar ik weet hoe erg ik heb genoten en dat dit zeker nog een vervolg krijgt.
26-11-2011, 10:10
-
26 November 2011 - 07:30
Peter:
Hoi Sannie,
Wat heb jij de beleving van je "Parachute Sprong" geweldig onder woorden gebracht via deze site. Leek wel of ik zelf in de lucht hing, boven de zee en standen met palmbomen.
Fantastisch, dat je ons zo mee laat genieten van je trip. Nog veel plezier daar Down Under, en blijf genieten.
Doeg -doeg, groetjes uit Holland.
Ps. kreeg geen verbinding via hotmail, maar komt wel goed. -
26 November 2011 - 08:23
Mama:
hoi Sander
kippenvel bij deze belevenis, mooi beschreven!
love you -
26 November 2011 - 09:17
Eline:
Hoi San,
Super mooi geschreven!
ly! xxx -
26 November 2011 - 09:19
Lien:
en oja, fijn dat je netjes op de grond bent geland:) -
26 November 2011 - 09:45
Mathilde:
Haha okeeee nu zit ik echt op mijn maximum jaloerse moment!! Hahaha echt superrrrr!! -
26 November 2011 - 11:20
Familie Wesseling:
Hoi Sander,
Wat maak je onwijs gave dingen mee! Geniet ervan!
Groetjes van de overburen,
Leo, Corine, Sanne en Mirthe -
26 November 2011 - 13:38
Tante Hanny:
Onvoorstelbaar zo als jij je vlucht door de lucht kan beschrijven. Ik geniet bij het lezen ervan met je mee.
Groetjes en verder genieten maar
-
26 November 2011 - 19:29
Ans:
Wow Sander, wat een prachtig beschreven ervaring, die zal je echt je hele leven bijblijven en wat mooi dat wij zo ook lekker konden meegenieten. Je hebt talent man, om dingen zo onder woorden te brengen.
Enjoy!
-
27 November 2011 - 08:11
Carl En Cora:
hey sander
geweldig om je verhalen te lezen en zo stiekem een beetje in onze gedachten mee te kunnen genieten.
en fijn te lezen dat je het zo naar je zin hebt.
groetjes -
28 November 2011 - 07:35
Bart:
Klinkt allemaal fantastisch, maar dat de lucht het mooiste deel van de aarde is, hoef je mij natuurlijk niet te vertellen :P Blijf genieten he. -
30 November 2011 - 15:54
Kees Kleijkamp:
Sander, heb je watervallen gemist in dit gebied. Zo ja, ga dan terug.
Groet. -
30 November 2011 - 19:56
Evert En Anja:
super!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
