Het Karstgebergte

foto's - https://www.flickr.com/photos/marijkevanderwaard/albums

Treinreis Chengdu – Guilin
Zondag was onze laatste dag in Chengdu. ‘s Ochtends stonden we niet te laat op, zodat we nog naar de Wenshu Monastry konden. In tegenstelling tot de Lama tempel in Beijing was dit tempelcomplex open voor bezoekers, zonder entreekosten. We liepen door de ruimtes met boeddha’s, waar net als bij onze eerdere ervaring mensen (gratis) wierook aanstaken en rustig hun gebeden richting de beelden richtten. Het was een fijne ervaring en veel minder commercieel dan in Beijing. De monniken liepen netjes op rij richting de eetzaal, in de tuinen deden mensen yoga of zaten rustig in een hoekje en aan de achterkant van het complex kregen de oudsten uit de omgeving eten uitgedeeld. De mensen waren vriendelijk en nieuwsgierig, maar wederom belemmerde de taalbarrière ons om dieper in te gaan op het hoe-en-wat van deze interessante cultuur.
In de middag gingen we na een lunch met de metro naar het treinstation. Aangekomen op het station bracht een jong meisje ons naar de juiste plek. Met twee woorden Engels (‘train’ & ‘Guilin’) en het kaartje in onze hand begreep ze wat we zochten en zonder te aarzelen vroeg ze ons haar te volgen naar de juiste plek. Daar stonden al lange rijen te wachten tot we konden inchecken voor de 26 uur durende treinreis naar het zuiden. Die reis ging heel snel. Het was fijn om verplicht niks te hoeven doen, even rustig van het uitzicht te genieten en de tijd te gebruiken om rustig te lezen en uit te rusten. Tijdens de eerste uren van 16u tot 22u gebruikten we ons bed om te lezen en schrijven. Ik maakte al vrij snel contact met het Chinese meisje dat boven ons lag en met handen- en voetenwerk zat ze na een tijd naast me om mij de uitspraken uit het Chineesboekje voor te doen. Mijn eerste Chinese taalles was erg leuk, maar niet persé een succes. Marijke heeft meer gevoel voor taal, dus richt ik me maar op andere dingen (zoals nieuwe contacten leggen, wat Marijke weer lastiger vindt). Na een aantal uur stapte het groepje jongeren, waaronder het taalmeisje, uit en kwamen er nieuwe mensen op hun slaapplekken. Op de een of andere manier belandde er nu een man van 28 naast mij op het bed en na een kort gesprekje vanuit het taalboekje, werd Marijke wakker. Na een kort dutje kwam ze bij ons zitten en met haar Google Translate-app was het mogelijk om een gesprek te voeren. Eerst was de man, Cheng Yu, tien minuten ‘aan het woord’ en na het wisselen van de instellingen in de app konden wij onze vragen stellen. Na een tijd namen we afscheid, vertrok hij naar zijn eigen coupé en gingen we slapen. De trein reed niet snel, stopte soms wel dertig minuten op een station (zelfs drie uur lang in de nacht), maar bracht ons uiteindelijk naar onze bestemming. De uren waren voorbij gevlogen, hoewel Marijke en ik de laatste uren wel een emotionele discussie kregen, nadat we nu twee weken op elkaars lippen zitten (letterlijk en figuurlijk ;) ). Zoals altijd praatten we het uit en we stapten bij aankomst in Guilin uit. Niet op station Noord, zoals op ons kaartje, maar op Zuid. We hadden geen idee, sprongen eruit zodra we Guilin zagen, maar hierdoor konden we wel makkelijker met de bus naar het hostel. Makkelijker betekent niet makkelijk, want de aankomst was hectisch. De treinreis was heerlijk relax, maar nu waren we weer in een grote stad, met veel mensen die iets aan je willen verdienen, zeker de taxibestuurders die goed zien wanneer je niet precies weet waar je bent en naartoe moet. We overleefden de Guerrilla-verkooptactieken en belandden in ons nieuwe huis: een nieuw en modern hostel iets buiten het centrum.

Verkenning Guilin
De volgende dag huurden we fietsen en brachten we onze dag door in deze nieuwe megastad. Na Beijing en Chengdu was het een andere ervaring door het gebied waar de stad ligt. Zoals op de foto’s te zien is, ligt het landschap vol met hoge puntige bergen die als torentjes uit de vlakte steken. Dit geeft een bijzonder beeld en uitzicht en ook de stadsinrichting is interessant met af en toe een torentje midden tussen de gebouwen (gebouwen om de rots). ‘s Ochtends fietsten we door de buitenwijken en kwam we bij toeval langs een wokmeneer. Na een stuk verder fietsen, reden we terug en kochten we heerlijke afhaalchinees. Niet te vergelijken met ‘onze’ Nederlandse Chinees, maar heerlijk om rijst met heet gewokte groentjes te eten. We hadden weer energie en ‘s middags fietsten we langs de rivier richting het centrum. We kwamen langs winkeltjes, speeltuintjes, sportpleinen, gingen over bruggen, reden door drukke straten en kwamen bij een uitzichtpunt. De entree was rond de €20,- dus besloten we verderop bij een andere berg te kijken. De entree van het hierbij horende park was maar €3,50 en bovenop de berg hadden we ook nog eens het rijk voor ons alleen. Geweldig om midden in het centrum op een rots te staan, met het bijzondere landschap om ons heen.

Over water naar Yangshuo
De volgende ochtend werden we om half acht opgehaald vanuit ons hostel. Na flink wat gekwekker in het Chinees en een redelijk goede uitleg in het Engels, bracht onze tourgids (inclusief volg-mij-vlaggetje) ons met een klein busje en vervolgens een grote tourbus, door de stad en over het platteland, naar een haventje aan de Li rivier. Hier werden we gekoppeld aan twee vriendelijke meiden uit Macau en met ons vieren stapten we in een ‘bambooboat’ (van pvc / kunststof, maar het idee was leuk). In de stromende regen, jaja het is niet altijd mooi weer als je op reis bent, voeren we over de rivier met aan beide kanten het prachtige landschap wat aan ons voorbij trok. Bij ons eindpunt stapte we over in een soort golfkar (voor tien personen) en reden naar Xingping, waar onze bus en tourgids op ons wachtten. Deze brachten ons naar Yangshuo waar we rond twee uur aankwamen. De regen was inmiddels opgehouden, we liepen door het dorpje en verdwaalden. Mrijk had mij de leiding gegeven, wat zich niet uitbetaalde. Ik nam de verkeerde weg omdat de kaart die ik gezien had iets vager was dan de daadwerkelijke infrastructuur, en toen ik het ook niet meer wist en voorstelde om een motortaxi te nemen (wat Marijke liever niet wilde) kon ik rekenen op een boze bui. Uiteindelijk herpakte Marijke zich met enige moeite en brachten twee aandringende (maar zeer vriendelijke) motorrijders ons voor een paar euro naar ons hostel, via de wegen die we vlak daarvoor al bewandeld hadden in tegengestelde richting. We waren zo dichtbij geweest, maar zo ver weg. Aangekomen in het hostel wachtte ons een warm welkom. Het nieuwe hostel (net een paar maanden open) was erg modern ingericht en het personeel was uiterst vriendelijk. De eigenaren (een jong stel uit China/Japan) deden alles om ons verblijf fijn te maken en de andere personeelsleden des te meer. We hadden de vorige dag besloten de duurste kamer van het hostel te nemen (€21 voor een nacht) en belandden zo in een mega bed in een kamer met uitzicht op het boerenland van China met het karstgebergte op de achtergrond. Na een kort uitrustmoment ging ik richting de markt en liet Marijke even op zichzelf. In de keuken van het hostel kookte ik voor het eerst tijdens ons reis een maaltijd en na een lange dag sliepen we heerlijk in ons paleisje.
De dag erna checkten we uit en huurden we een elektrische scooter. Heel China is vol met scooters, wat ons in Beijing, Chengdu en Guilin al was opgevallen. Heel typisch is dat sommige scooters ingebouwde handschoenen en dekentjes hebben en dat er bij een deel ook een zonne-/regenscherm op de scooter zit: oftewel een paraplu in een houder. De scooter gaf ons heerlijke vrijheid en bracht ons door kleine dorpjes, langs de rivier en door de stille natuur. Terug bij ons hostel maakte ik een heerlijke lunch van de restjes van de dag ervoor, waarna we weer verder gingen rijden. Al snel begon het te regenen en na een aantal druppels gevangen te hebben keerden we terug en doken we het hostel in. We speelden een potje kaarten en na een afscheidsbabbel met het hostelpersoneel gingen we met de benenwagen naar het busstation, waar we de bus namen naar Guilin. Na een twee uur durende rit, met een Chinese versie van de film ‘Minions’, belandden we in het donker in Guilin en arriveerden we weer in ons oude vertrouwde hostel. We aten bij een vrouwtje dat (net als ons eerdere adresje op straat) wokmaaltijden bereidde en doken daarna ons bed in.

Gereed voor vertrek
Vandaag besloten we rustig aan te doen. We hadden een bezoek aan de rijstvelden op ons lijstje staan, maar de weersverwachtingen waren niet goed en het idee van een break in ons drukke reisschema beviel ons wel (meer is niet altijd beter). Een dagje ‘niksen’ gaf ons ook de gelegenheid wat dingetjes voor onszelf te doen en ons voor te bereiden op onze volgende bestemmingen. We bleven vandaag lekker in het hostel, werkten onze fotovoorraad bij, gingen (voor Marijke) toch even langs bij de KFC, kochten een nieuwe tas voor haar, haalden ’s avonds een heerlijke wokmaaltijd (€1,15 per persoon), maakten selfies met de koks, namen een biertjes en nu zit ik om 22u lokale tijd mijn verhalen op ‘papier’ te zetten (nogmaals bedankt Max ;) ).
In Nederland is het vrijdagmiddag en jullie zullen wel aftellen tot het weekend. Voor ons betekent het dat we morgen voor de vierde keer in twee weken in een vliegtuig stappen (Marijkes vierde van tien vluchten / Sanders vierde van veertien vluchten) en deze plek (alweer) verlaten. Morgen vertrekken we rond de middag naar het vliegveld en als alles goed gaat, waar we wel van uit gaan, zullen we begin van de avond aankomen in Hefei. Daar hebben we voor één nacht een hostel en beslissen we ter plekken hoe we het gaan aanpakken om naar de ‘Yellow Mountains’ te gaan.
Al met al weer een drukke tijd achter ons en een hoop ervaringen rijker. Het reizen gaat prima, de mensen zijn super vriendelijk en van alle ‘negatieve’ verhalen merk je niet direct iets als je op je gemakje door de (zij)straten van China wandelt. Het samen reizen is een grotere uitdaging, en hoewel de samenwerking tussen ons goed gaat wat betreft het reizen, merk ik dat we goed moeten opletten dat we elkaar op persoonlijk gebied de aandacht geven die we nodig hebben. We zien veel nieuwe dingen, hebben geen eigen plek om ons terug te trekken en zijn de hele dag bij elkaar. We hebben tijd nodig om al deze ervaringen te verwerken, waardoor we soms moeten aanvoelen wanneer de ander die ruimte nodig heeft. Hele belangrijke lessen die we in het studeer-/werkleven natuurlijk ook goed kunnen gebruiken. Fijn om elkaar op zo’n intense manier te ervaren en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt met ons. Fijn om mijn beste vriend aan mijn zijde te hebben.