Shanghai
Blijf op de hoogte en volg Sander
10 November 2015 | China, Sjanghai
Het is 14:56 uur in Nederland en 21:56 uur in Shanghai wanneer ik dit type. We zitten op onze ho(s)tel kamer in het grootste ‘hostel’ van Shanghai. Alles in deze stad is groot en eigenlijk heeft het hostel meer weg van een hotel. We besloten een redelijk luxe kamer te nemen voor ons laatste verblijf in China, dus hier zitten we dan. Marijke ligt op het tweepersoonsbed, terwijl ik in de zithoek bij het raam mijn biertje drink en dit verhaal schrijf. Dat biertje hebben we net op de hoek van de straat gekocht. Koud, twintig meter van het hostel vandaan, maar toch vier keer goedkoper dan in het hostel zelf. Het is jammer dat die verschillen in prijzen er zijn en dat de bar in het hostel zo duur is, anders zaten er waarschijnlijk meer mensen in de bar in de avonden. Nu is het een grote lege ruimte, zoals een aula van een niet al te grote middelbare school. Inclusief podium en dan wel tijdens de lessen. Maar goed, ik geniet van mijn ‘Tsingtao Beer’ (600ml) voor vijf yuan (€0,73). Backpacker of niet.
We zijn net terug van ons tweede dagje Shanghai centrum. We zijn met een metrodagkaart op pad gegaan en hebben aardig wat gezien. De geschiedenis van de stad is nog niet zo oud, omdat het tot de zevende eeuw onder water lag en niet meer was dan een vissersdorpje. Later veranderden de rivierstromen in de omgeving waardoor het land droog kwam te liggen en de stad ging groeien. In de jaren ‘20 en ‘30 vestigden zich al grote internationale bedrijven aan de Huangpu rivier en ontstond de straat die nu bekend staat als ‘de Bund’. Een lange boulevard met allerlei westerse klassieke gebouwen, waar dagelijks duizenden toeristen lopen en tientallen boten vertrekken voor een rondvaart over de rivier. De jaren die volgden in de 20e eeuw kenmerkten zich door de invloeden van de communistische partij die hier in Shanghai ontstond en door de bezetting door Japan in de tweede wereldoorlog. Het waren onrustige tijden waar de stad zwaar onder heeft geleden. Na de dood van Mao Zedong in 1976 zijn er flink wat veranderingen doorgevoerd. Dit zorgde ervoor dat Shanghai opnieuw kon werken aan haar internationale reputatie. In de jaren ‘90 werd er nog meer geïnvesteerd in de stad en in het tot dan toe kale gebied aan de overkant van de Huangpu rivier. Dit gebied, Pudong, is nu uitgegroeid tot het economische centrum van de stad. Zestig multinationals vestigden zich in Pudong, en de stad is nu de rijkste en meest cosmopolitische stad van heel China. Allerlei internationale merken zijn hier te vinden en als het je lukt om alle Chinezen en Chinese reclameborden weg te denken, voel je niet dat je in een Chinese stad loopt.
Gisteren liepen we over de Nanjing road die enkele kilometers van het westen naar het oosten loopt en haaks eindigt bij de Bund. Het is een lange straat die je kan vergelijken met de P.C. Hooftstraat, maar dan veeeeeeeel langer, met veeeeeeel meer winkels. Alle merken zijn er gevestigd, vooral kledingmerken, maar ook automerken en natuurlijk voedselfabrieken als McDonalds en de ijssalon Häazen Dasz, waar we nog een heerlijk ijsje namen.
Vandaag begon onze dag bij het oude centrum van Shanghai. We stapten uit de metro, liepen naar het bijhorende kruispunt boven de grond en zochten de weg. Op weg naar het park van het oude centrum vroeg een Chinees stel ons een foto te maken. De man sprak behoorlijk Engels en we raakten al snel aan de praat. Ze vertelden hier op vakantie te zijn en waren op weg naar een culturele theeceremonie. Voor we het wisten liepen we door de straten, door een vaag gebouw en belandden we in een klein kamertje, met een mooi aangekleed Chinees meisje, een aantal lage stoeltjes en heel veel thee. De afgelopen weken zijn we vaak gewaarschuwd voor scam praktijken (oplichting en afzetting) en het verhaal van een duur theehuis hoorde daar ook bij. Het overviel mij allemaal en een gespannen gevoel bereikte mijn bewustzijn. We kregen de prijzen en uitleg van de ceremonie vooraf aangeboden en wisten gelukkig waar we aan toe waren. Hoewel ik in het begin achterdochtig en voorzichtig was, terwijl Marijke enthousiast genoot, was het uiteindelijk heel leuk. We kregen een hoop informatie over de Chinese theecultuur, leerden enkele dingen uit de Chinese taal, die op dit moment alweer uit ons brein zijn verdwenen en proefden enkele soorten thee op de traditionele manier. Achteraf konden we nog thee kopen, maar gelukkig konden we dit zonder problemen beleefd weigeren.
We gingen weer naar buiten, namen afscheid en vervolgden onze tocht. We bezochten alsnog het oude centrum, wat een interessante toeristische plek is, met vooral een hoop marktachtige kraampjes. Vervolgens gingen we met de metro naar een ander deel van de stad om een restaurant te bezoeken waar we de dag ervoor een goede dinerervaring hadden gehad. Na een simpele maaltijd vertrokken we met de metro en gingen onder de Huangpu rivier door naar Pudong. Op het moment dat we met ons hoofd uit de grond kwamen (uit het metronetwerk) stonden we tussen de wolkenkrabbers van honderden meters hoog. Het was ondertussen donker geworden en overal zagen we lichtjes. Dat kwam goed uit, want we wilden een toren beklimmen om van het uitzicht te genieten. Het werd de Oriental Pearl Tower, die ons naar 259 meter hoogte bracht. De toren was nog veel hoger en we hadden nog verder naar boven gekund, maar daar moest (natuurlijk) meer voor betaald worden en het minst duurste kaartje was voor ons iets aantrekkelijker. Boven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht op alle gebouwen, de rivier, de Bund en de rest van de stad daarachter. We werden op de foto gezet door een aantal Chinezen, liepen over een glazen vloer waardoor we de mensen en auto’s onder ons door zagen gaan en belandden uiteindelijk weer veilig op de onderste verdieping.
Dinsdag is onze laatste dag in China. Het is vliegensvlug voorbij gegaan, maar we hebben ervan genoten. Woensdag gaan we vroeg op pad met de metro en de Maglevtrein. Die laatste is een magnetische zweeftrein die ons met driehonderd kilometer per uur naar het vliegveld zal brengen. Tijdens mijn laatste jaar van de middelbare school onderzocht ik samen met Dilip de werking van deze treinen. De trein hier in Shanghai werd in 2004 de eerst werkende commerciële trein, mocht wat kosten, en dat te bedenken dat wij in 2010 ons profielwerkstuk maakten. We onderzochten de werking van elektromagneten, de eigenschappen van treinen en gingen op zoek bij de universiteit van Twente om het Meisner-effect in levende lijven te zien. Een aanrader om eens op YouTube te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=JIjzJKnpahA . Uiteindelijk bouwden we zelf in het handvaardigheidslokaal een magnetische trein op schaal, waar we ook nog een heel goed cijfer mee verdienden. Maar daar ging het niet om: het was een erg leuke ervaring, leerzaam en uitdagend.
Ik laat jullie weten als we veilig in Taipei zijn beland en hoe de ervaring met de trein was. Groetjes uit Shanghai. En omdat Dilip morgen jarig is, zingen wij luid: Hankey Pankey Shanghai, Hankey Pankey Shanghai, Hankey Pankey, Hankey Pankey, Hankey Pankey Shanghai!!!!!!
We zijn net terug van ons tweede dagje Shanghai centrum. We zijn met een metrodagkaart op pad gegaan en hebben aardig wat gezien. De geschiedenis van de stad is nog niet zo oud, omdat het tot de zevende eeuw onder water lag en niet meer was dan een vissersdorpje. Later veranderden de rivierstromen in de omgeving waardoor het land droog kwam te liggen en de stad ging groeien. In de jaren ‘20 en ‘30 vestigden zich al grote internationale bedrijven aan de Huangpu rivier en ontstond de straat die nu bekend staat als ‘de Bund’. Een lange boulevard met allerlei westerse klassieke gebouwen, waar dagelijks duizenden toeristen lopen en tientallen boten vertrekken voor een rondvaart over de rivier. De jaren die volgden in de 20e eeuw kenmerkten zich door de invloeden van de communistische partij die hier in Shanghai ontstond en door de bezetting door Japan in de tweede wereldoorlog. Het waren onrustige tijden waar de stad zwaar onder heeft geleden. Na de dood van Mao Zedong in 1976 zijn er flink wat veranderingen doorgevoerd. Dit zorgde ervoor dat Shanghai opnieuw kon werken aan haar internationale reputatie. In de jaren ‘90 werd er nog meer geïnvesteerd in de stad en in het tot dan toe kale gebied aan de overkant van de Huangpu rivier. Dit gebied, Pudong, is nu uitgegroeid tot het economische centrum van de stad. Zestig multinationals vestigden zich in Pudong, en de stad is nu de rijkste en meest cosmopolitische stad van heel China. Allerlei internationale merken zijn hier te vinden en als het je lukt om alle Chinezen en Chinese reclameborden weg te denken, voel je niet dat je in een Chinese stad loopt.
Gisteren liepen we over de Nanjing road die enkele kilometers van het westen naar het oosten loopt en haaks eindigt bij de Bund. Het is een lange straat die je kan vergelijken met de P.C. Hooftstraat, maar dan veeeeeeeel langer, met veeeeeeel meer winkels. Alle merken zijn er gevestigd, vooral kledingmerken, maar ook automerken en natuurlijk voedselfabrieken als McDonalds en de ijssalon Häazen Dasz, waar we nog een heerlijk ijsje namen.
Vandaag begon onze dag bij het oude centrum van Shanghai. We stapten uit de metro, liepen naar het bijhorende kruispunt boven de grond en zochten de weg. Op weg naar het park van het oude centrum vroeg een Chinees stel ons een foto te maken. De man sprak behoorlijk Engels en we raakten al snel aan de praat. Ze vertelden hier op vakantie te zijn en waren op weg naar een culturele theeceremonie. Voor we het wisten liepen we door de straten, door een vaag gebouw en belandden we in een klein kamertje, met een mooi aangekleed Chinees meisje, een aantal lage stoeltjes en heel veel thee. De afgelopen weken zijn we vaak gewaarschuwd voor scam praktijken (oplichting en afzetting) en het verhaal van een duur theehuis hoorde daar ook bij. Het overviel mij allemaal en een gespannen gevoel bereikte mijn bewustzijn. We kregen de prijzen en uitleg van de ceremonie vooraf aangeboden en wisten gelukkig waar we aan toe waren. Hoewel ik in het begin achterdochtig en voorzichtig was, terwijl Marijke enthousiast genoot, was het uiteindelijk heel leuk. We kregen een hoop informatie over de Chinese theecultuur, leerden enkele dingen uit de Chinese taal, die op dit moment alweer uit ons brein zijn verdwenen en proefden enkele soorten thee op de traditionele manier. Achteraf konden we nog thee kopen, maar gelukkig konden we dit zonder problemen beleefd weigeren.
We gingen weer naar buiten, namen afscheid en vervolgden onze tocht. We bezochten alsnog het oude centrum, wat een interessante toeristische plek is, met vooral een hoop marktachtige kraampjes. Vervolgens gingen we met de metro naar een ander deel van de stad om een restaurant te bezoeken waar we de dag ervoor een goede dinerervaring hadden gehad. Na een simpele maaltijd vertrokken we met de metro en gingen onder de Huangpu rivier door naar Pudong. Op het moment dat we met ons hoofd uit de grond kwamen (uit het metronetwerk) stonden we tussen de wolkenkrabbers van honderden meters hoog. Het was ondertussen donker geworden en overal zagen we lichtjes. Dat kwam goed uit, want we wilden een toren beklimmen om van het uitzicht te genieten. Het werd de Oriental Pearl Tower, die ons naar 259 meter hoogte bracht. De toren was nog veel hoger en we hadden nog verder naar boven gekund, maar daar moest (natuurlijk) meer voor betaald worden en het minst duurste kaartje was voor ons iets aantrekkelijker. Boven aangekomen hadden we een prachtig uitzicht op alle gebouwen, de rivier, de Bund en de rest van de stad daarachter. We werden op de foto gezet door een aantal Chinezen, liepen over een glazen vloer waardoor we de mensen en auto’s onder ons door zagen gaan en belandden uiteindelijk weer veilig op de onderste verdieping.
Dinsdag is onze laatste dag in China. Het is vliegensvlug voorbij gegaan, maar we hebben ervan genoten. Woensdag gaan we vroeg op pad met de metro en de Maglevtrein. Die laatste is een magnetische zweeftrein die ons met driehonderd kilometer per uur naar het vliegveld zal brengen. Tijdens mijn laatste jaar van de middelbare school onderzocht ik samen met Dilip de werking van deze treinen. De trein hier in Shanghai werd in 2004 de eerst werkende commerciële trein, mocht wat kosten, en dat te bedenken dat wij in 2010 ons profielwerkstuk maakten. We onderzochten de werking van elektromagneten, de eigenschappen van treinen en gingen op zoek bij de universiteit van Twente om het Meisner-effect in levende lijven te zien. Een aanrader om eens op YouTube te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=JIjzJKnpahA . Uiteindelijk bouwden we zelf in het handvaardigheidslokaal een magnetische trein op schaal, waar we ook nog een heel goed cijfer mee verdienden. Maar daar ging het niet om: het was een erg leuke ervaring, leerzaam en uitdagend.
Ik laat jullie weten als we veilig in Taipei zijn beland en hoe de ervaring met de trein was. Groetjes uit Shanghai. En omdat Dilip morgen jarig is, zingen wij luid: Hankey Pankey Shanghai, Hankey Pankey Shanghai, Hankey Pankey, Hankey Pankey, Hankey Pankey Shanghai!!!!!!
-
10 November 2015 - 11:28
Liesbeth:
hoi hoi ,
Nu dat was een echt geschiedenislesje San! Leerzaam.
Ik wens je een goede reis toe naar je volgende bestemming
liefs mama -
10 November 2015 - 12:24
Karin:
Hankey Pankey Dordrecht! Marijke en thee drinken.... Hoeveel heeft ze er echt gedronken? Of waren er ook hapjes bij? Het lijkt me een bijzondere ervaring. Goede reis naar de volgende plek. Vanuit een miezerig, winderig Dordrecht, liefs, mama Karin -
10 November 2015 - 18:13
Ria:
Weer genoten van het verslag! Ik wens jullie een goede reis. Geniet van die bijzondere trein.
Groetjes uit winderig en regenachtig Moordrecht. Vanmorgen nog even gezellig met je Pa gekletst...hij is maar wat trots op jou ( en op de andere kinderen. ) -
10 November 2015 - 18:36
Dilip:
Hey,
Bedankt voor de Hanky Panky ;). Leuk om je verhalen te lezen en een beetje een idee te krijgen wat jullie allemaal meemaken, echt nice dat jullie met de Maglev trein gaan morgen, veel plezier! Ook alvast een goede reis gewenst naar jullie volgende bestemming.
Dilip -
10 November 2015 - 22:44
Liesbeth &Peter :
Hoi Dilip,
Niet alleen vanuit het Verre Oosten een Hanky Panky ;), natuurlijk ook van de andere Heertjes uit Waddinxveen.
Dilip, van harte gefeliciteerd en maak er met je familie een gezellige dag van,
Hanky Panky Liesbeth & Peter -
11 November 2015 - 17:29
Maximiliaan Van Gils:
Sander chinees de Heer,
Leuk u te ontmoeten en bedankt voor de leuke Chinese lessen!
En uiteraard nogmaals bedankt voor de mooie cadeaus!
Dilip Gefeliciflapstaart!
Gaaf filmpje ook, interessant om te zien.
Nou Dikke doei!
-
12 November 2015 - 03:05
Marcel:
Boeiend geschreven verhaal, Sander. Ik heb gelijk weer wat gegoogled n.a.v. je informatie.
Leuk hoe je ook achtergrondinformatie in je verhaal stopt. Die kennis maakt het beleven zelf denk ik nóg interessanter. Ook je refectties kan ik wel waarderen.
Natuurlijk ben ik nu weer hoe de trein- en vliegreis zijn gegaan, want China is nu alweer reisgeschiedenis.
Ik hoop dat Taiwan de nodige leuke contacten gaat geven, want daar hebben jullie ook connecties begreep ik. Leuk om hen in hun leefomgeving te zien. Heb er een goede tijd!
Dikke knuffel voor jullie. -
12 November 2015 - 14:47
Peter:
Hoi Marijke en Sander,
Volgens mij moeten jullie nu wel in Taiwan zijn aangekomen.
Ik hoop dat de reis goed is verlopen.
We kijken natuurlijk weer uit naar het vervolg van jullie beleven.
Luitjes een dikke knipoog van het thuisfront,
Doeg doeg Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
